PROLOOG

PROLOOG
Langzaam stond ik op en keek hem aan. Zijn ogen waren op mij gericht en zaten vol haat maar ook met liefde. De liefde die hij nooit meer zou kunnen voelen of beleven. Ik zag de lust in zijn ogen de lust die hij voor mij voelde. Even dacht ik dat hij daar voor eeuwig zou blijven staan maar ik had het fout ik heb het al die tijd nooit goed gehad. Al die tijd trok ik aan het verkeerde eind Dacht ik dat na al die jaren eindelijk gelukkig kon zijn maar nee net nu ik mijn geluk gevonden had hem nooit meer kwijt wilde en er alles voor op zou willen geven werd hij van me afgenomen. En er is niks wat ik kan doen om het te stoppen op een ding na mijn lot ondergaan. Mijn naam heeft al die tijd zijn betekenis gehad mijn lot.