9.* surprise ^^

'wat wou je vragen dan?' ik had echt geen idee. ik kon zo snel niks bedenken. 'nouja, je weet toch wat voor dag het is?' 'de viertiende, hoezo?'. 'ik bedoelde valentijn'. 'ja, wat is er dan met vandaag?' ik snapte nog steeds niet wat hij bedoelde. 'nou, ik vroeg me af of je misschien zin had om wat met me te gaan doen vandaag...' zijn stem klonk een beetje beschaamd en enthousiast tegelijk. mijn hart begon sneller te kloppen. even wist ik niet wat ik moest zeggen. 'ja ehh, tuurlijk...' zei ik verlegen. ik hoorde hem aan de andere kant van de lijn lachen om mijn verlegen toon. 'zal ik je over een halfuurtje maar ophalen dan?' over een halfuurtje al. 'oke, tot zo!'. 'tot zo, doeg Catherine'. over een halfuurtje kwam hij al! ik moest nog van alles doen, douchen, haren kammen, make-up opdoen... ik had nog niet eens ontbeten. snel ging ik me douchen. in een handdoek gewikkeld liep ik naar mijn kamer. wat moest ik aan? ik wist precies wat ik aan wou, mijn rode jurkje dat in de was zat. na lang zoeken had ik een zwart jurkje uitgekozen, met een wit vestje en witte ballerina's eronder. mijn haar wou echt niet. uiteindelijk gaf ik het op en liet ik het maar gewoon los hangen, net zo saai en futloos als altijd. snel deed ik wat make-up op en rende naar beneden. ik besloot maar geen ontbijt te nemen, ik wou niet dat ik me straks alsnog niet lekker zou voelen. ik merkte nu pas dat mijn hoofdpijn helemaal weg was. ik voelde me kiplekker. de bel ging. shit, daar was hij al! snel liep ik naar de deur om open te doen. hij zag er geweldig uit. 'heey,' zei hij met een lieve glimlach op zijn gezicht. 'heey, je ziet er goed uit' ik voelde het bloed naar mijn gezicht stijgen. 'dankje, jij ook'. hij was zooo lief... 'zullen we maar gaan dan?'. 'waar gaan we heen?' ik besefte nu pas dat ik geen idee had wat we gingen doen. ik liep met hem mee de deur uit. voor ons huis stond een mooie, snel uitziende rode volvo.'is dat jou auto? hij is echt mooi...'. 'ja, net nieuw' verklaarde hij met een grijns. 'stap maar in.' voorzichtig stapte ik in zijn auto. 'maareh... waar gaan we eigenlijk heen?' vroeg ik verlegen. 'jaah, dat is een verrassing.' hij knipoogde. ik voelde het bloed naar mijn gezicht stijgen. snel keek ik de andere kant uit. terwijl ik naar de voorbijflitsende bomen keek dwaalden mijn gedachten af. ik kon bijna niet geloven dat ik een date had met een weerwolf. ik snapte eigenlijk niet precies hoe dit gekomen was. het was allemaal zo raar gegaan. ik had al van hem gehouden toen ik hem de eerste keer zag... hij was gewoon... ik wist niet hoe ik het moest beschrijven. 'we zijn er' zei jacob opgewekt. ik stapte uit de auto. 'wat vind je ervan?' vroeg jacob, de spanning duidelijk hoorbaar in zijn stem. 'het is prachtig...' fluisterde ik.