51 - Gale

Liam lijkt vooral opgelucht te zijn. Gale zou hem nooit dwingen tot iets waar hij niet aan toe is. Hij zou zichzelf ook nooit opdringen aan iemand, zo zit Gale helemaal niet in elkaar. Ook al denken anderen daar het hunne van. Zijn reputatie op de school is immers vertekend door de vriendengroep. En ook om zijn gesloten karakter, want normaal gesproken is hij niet zo toegankelijk naar anderen toe.
"Je vrienden kunnen soms een beetje eng zijn, dus ik ben blij dat we het ze niet meteen hoeven te vertellen."
Gale moet een beetje glimlachen om zijn verwoording. Dat zijn vrienden eng gevonden worden, terwijl sommigen allesbehalve eng zijn. Maar hij begrijpt het ook wel, want sommigen zijn er wel echt uit om anderen te treiteren. 
"Maar als het belangrijk is voor je om dat wel te doen , vind ik dat we dat gewoon moeten." Zegt hij en hij lijkt het echt te menen. Hij zou zijn ongemak wegcijferen voor dat.
“Maak je geen zorgen, ze hoeven nog niks te weten. En ze zullen je niks doen” Daar zou Gale wel voor zorgen.
"Misschien moeten we maar teruggaan naar onze kamer." Stelt hij voor. Hij lijkt zich te realiseren hoe dubbelzinnig het kan klinken. Hij wordt onwijs rood en dat vindt Gale natuurlijk doodschattig.
"Zodat mensen weten waar we zijn!" Zegt hij er snel achteraan.
“Ik begreep hem, don’t worry” zegt hij snel om Liam niet ongemakkelijk te laten voelen. Maar hij kan het niet helpen om een beetje vertederend te moeten glimlachen. Het is hopeloos hoe verliefd Gale op Liam is geworden.
Gale neemt Liams hand nog beet, maar laat hem langzaam los zodra ze onder de mensen komen. Het is voor hun samen nog te vroeg om het zo te laten zien aan anderen. Gale is ook blij dat ze geen vrienden tegen komen.

In de kamer ontdekt Gale ook een paar berichten van zijn vrienden. Hij stuurt terug dat hij aan het slapen was en dat hij ze morgen wel zou zien.
Dan keert hij zich weer tot Liam.
“Heb je het warm genoeg?” Vraagt hij de ander, aangezien hij eerder bijna was doodgevroren.