48- Liam

“Ik voel me vereerd dat je het zo ziet. Je zou het eerlijk zeggen als je het niet had gewild, toch?" Vraagt Gale. Liam knikt, want hij wist dat hij de ander ermee zou kunnen vertrouwen en dat die hem niet aangeraakt zou hebben als hij dat niet had gewild.

“Toen het ijs dichtbij je hart kwam, kreeg ik kortsluiting in mijn hoofd. Ik wil je niet verliezen.”Gale slaat zijn arm om Liam’s middel en de brunet voelt hoe zijn wangen beginnen gloeien. Dear god wat had hij zich weer aangesteld, hij moest echt een manier vinden om zijn krachten in toom te houden.

“Het voelde voor mij ook goed. Ik zou niet in woorden kunnen uitdrukken wat ik allemaal voelde. Het was magistraal.”gaat Gale dan verder, en lieve hemel is het echt mogelijk dat de jongen op hem verliefd zou zijn? Liam kan het amper geloven.

"Je zult geduld met me moeten hebben. Ik weet niet hoe dit allemaal werkt." Fluistert Liam hem toe, maar hij verstrengeld hun vingers wel. "Ik ben nog nooit eerder ... Deze gevoelens ..."

Hoe moet hij het onder woorden brengen? Dat hij dit nog nooit gevoeld heeft voor iemand, ook al wist hij dat hij op jongens viel? Dat hij nog niet verder dan handje vasthouden was gegaan?

"Je vrienden gaan dit niet leuk vinden."
Maar ze hadden tijd, toch? Ze konden dit onder hun tweeën uitzoeken.