47 Gale

Gale is opgelucht dat Liam terug gekalmeerd lijkt te zijn. Ook al weet hij niet of het wel zo handig was om hem te kussen. Hij wil Liam echt niet afschrikken door te snel te gaan. Hij wil al helemaal niet iets gedaan hebben waar Liam nog niet klaar voor is.
"All clear." Zegt hij nog zacht, en toont Gale zijn ontdooide arm.

Als Liam zijn hoofd op Gale’s schouder legt, doven al Gale’s zorgen. Het is goed, Liam voelt zich goed en dat is alles wat telt.
"Dear god. Mijn eerste kus is er wel één voor in de boeken, niet dan? Het zou zo een scène uit een film kunnen zijn. Gekust om een leven te redden."
Vanuit zijn ooghoek lijkt Gale te zien dat Liam zijn gezicht bedekt met zijn lange sweater mouwen. Het is dodelijk schattig
"Ik ben wel blij dat het met jou was, bedankt om mijn leven te redden." Zegt hij.
Gale voelt zich nog warmer vanbinnen worden. Er dartelen misschien wel een miljoen vlinders in zijn buik; zo voelt het in ieder geval.
“Ik voel me vereerd dat je het zo ziet. Je zou het eerlijk zeggen als je het niet had gewild, toch?”
Gale wil zeker weten dat hij iets heeft gedaan wat Liam echt zou willen.
“Toen het ijs dichtbij je hart kwam, kreeg ik kortsluiting in mijn hoofd. Ik wil je niet verliezen.”
Gale slaat zijn arm om Liam’s middel.
“Het voelde voor mij ook goed. Ik zou niet in woorden kunnen uitdrukken wat ik allemaal voelde. Het was magistraal.”