De jongen met de bijzondere ogen deel 11

Felix heeft zijn moeder allang naar boven horen lopen om te gaan slapen, maar het lukt hem zelf niet. Voorzichtig sluit hij zijn slaapkamerdeur en loopt richting de logeerkamer. Als hij aankomt bij de logeerkamerdeur opent hij de deur zachtjes, en loopt naar binnen, voorzichtig sluit hij de deur weer.

Eerst gaat hij een tijdje op de vloerbedekking zitten, na een tijdje gaat hij voorzichtig naast Mae liggen op het logeerbed, gelukkig is het een tweepersoonsbed, Felix gaat zo dicht mogelijk bij de muur liggen zodat Mae alle ruimte heeft en geen last van hem zal hebben.

Na een tijdje valt hij is slaap. Als Mae wakker wordt kijkt ze om zich heen, waar is ze, vraagt ze zichzelf af. Ze is zo blij dat ze weer zicht heeft, dan draait ze zich om, huh wat doet Felix bij haar in bed. Hij heeft wel ruimte voor haar vrij gelaten. Ze kijkt naar zijn gezicht, voor het eerst kijkt ze naar een jongen, en ligt er één bij haar in bed.

Voorzichtig strijkt ze met haar vingertoppen langs zijn kaaklijn, zijn ogen en zijn mond. Felix wordt wakker van Mae haar vingertoppen die langs zijn kaaklijn glijd. Hij doet voorzichtig zijn ogen open en kijkt Mae recht in haar mooie amandel kleurige ogen aan.

Hij ziet dat ze snel haar vingertoppen terug trekt, Felix grijnst. En vraagt aan Mae "en is mijn huid goedgekeurd. Mae kijkt hem onzeker aan, rustig maar zegt Felix ik wil je graag leren kennen. Voorzichtig maakt ze oogcontact en zegt met een glimlach, "weet je het zeker ik hou van hele rare dingen hoor. Felix kijkt haar aan en zegt dat geloof ik graag, maar wees gerust ik ben ook niet 100% normaal.