30-Liam

Het meisje en Gale lijken een heel gesprek te hebben.
“Hey Blaze, over here” word er dan geroepen.
“Sorry, ik moet gaan” verontschuldigt Gale zich. “Zie jullie later”
Natuurlijk, hij wilt naar zijn vrienden. Zou ook niet constant voor Liam moeten zorgen.
"Tot later." Zegt Liam zacht en neemt nog een koekje.

Gale staat op om zich bij zijn vrienden te voegen verderop in de kantine, en Liam kijkt naar het meisje.
"Dus, bloemen he?" Glimlacht hij. Ze knikt en laat bloemen verschijnen in haar lange, blonde hoor.
"Je ziet er mooi uit." Glimlacht Liam naar haar.

Als de koekjes en thee op zijn, neemt hij haar hand en samen lopen ze naar buiten. Her warme zonnetje doet Liam goed.
Later op de dag zouden ze nog een les hebben over de geschiedenis van Wisselkinderen. Daar was hij wel benieuwd naar, hij wist namelijk niets over de hele geschiedenis.

Hij vraagt zich af of zijn familie hem ondertussen al mist. Voor Liam het zelf door heeft zijn ze al zwijgend tot het bos gekomen. Het meisje holt het pad af en amuseert zich met planten , paddestoelen, en bloemen tussen de varens te laten groeien. Glimlachend kijkt Liam toe.

Zij lijkt tenminste op haar plek hier, waarom heeft hij zoveel moeite met zijn plaats in dit alles te vinden?
De brunet neemt plaats op een bankje dat er staat, diep in gedachten verzonken. Ergens kijkt hij al uit naar vanavond, zodat hij weer kan dansen.