Een Liefdesverhaal

Ik zag een jongen uit mijn klas, Benjamin die half verdrietig op het muurtje ging zitten. Ik vond het er zielig uitzien, dus ging naast hem zitten, niet dichtbij maar een paar meter verderop. Zodat het niet teveel leek dat ik voor hem daar ging zitten. Hij keek even naar mij met een vleugje van verdriet in zijn gezicht, maar ook een vleugje van wat anders, wat ik niet kende. Ik keek weer naar de deur, het was erg koud, het was namelijk net na de sneeuwweek in Februari en het was nog normaal om een jas aan te hebben. Ik keek weer terug en zag dat hij iets dichterbij me was gaan zitten, even later stond hij op en liep hij naar de glijbaan, nog steeds met een vleugje verdriet. Toen hij weer ging zitten zat hij nog een metertje dichterbij, wat was hij knap.. Later was ik best wel verliefd, toen ik thuis kwam begon ik tests te doen of ik echt verliefd was, ik was het! Benjamin begon op school ook al iets anders te doen. Hij zat nu in de Harry Potter tijd en was Koekeroekus of Ron. Zijn rol als Koekeroekus vond ik geweldig, het gaf mij nog meer redenen om verliefd te zijn. Ik wilde iets voor hem maken; een tekening of zoiets.. Ik was niet erg goed in tekenen en had ook totaal geen inspiratie, ik wist echt niets. Later thuis begon ik Klasseoudste-badge's te maken, een voor Ginny, Voor Lou, Voor mezelf, Voor Koekeroekus, het was erg grappig om een badge van papier te maken voor een uil. Eenmaal op school was Benajmin helaas ziek, hij was thuis. Ik deed de badge maar in zijn kluisje met een briefje met een Klasseoudste felicitatie. Later, de volgende dag zag hij het en moest er erg om lachen; 'Wie heeft dit nou weer gemaakt😂?!' Hij leek het leuk te vonden en ik glimlachte, niet tegen hem. 'Ik,' zei ik tegen Benajmin hij glimlachte; '😂' Later die dag besloot ik een tekening te maken, ik kon natuurlijk niet tekenen, maar met woorden. Ik schreef gewoon een paar keer Koekroekus, onderstreepte het met golvjes en schreef het in verschillende kleuren. Ik gaf het aan hem op een moment bij de kluisjes en hij bloosde zei: 'Thanks😊😳' en stopte het in zijn kluisje. Later van Extra Rekenen stapte Boris op me af en vroeg: 'Wil je verkering?' Ik was al helemaal op Benjamin, en had zo goed als met hem: Onze "tekenhandel" met oneindig lang tekeningen aan elkaar geven leidde al bijna tot verkering, maar het was iemand die verkering wilde met MIJ! WAUW!! 'Ja hoor' zei ik en glimlachte, ik liep later weer weg met een goed gevoel in mijn buik: Ik had verkering!!!!! Toch deed ik tests of Benajmin ook op mij was en kwam steeds uit op: "Hij is nog aan het twijfelen over de gevoelens voor jou, probeer wat meer te laten zien dat je verliefd bent, misschien wil hij dan ook!" Dus toch vroeg ik Benajmin. Het was woensdag 10 maart 2021 en ik stond bij de boekenkast en Benjamin ook. Ik moest het vragen, dit was mijn kans, ik ging het vragen: -nee toch niet ah! Ik had een gevoel in mijn buik alsof ik een tree op de trap oversloeg. Ik zou het later wel doen. Het was bijna tijd om naar huis te gaan en ik vroeg: 'Wil je verkering?' Benajmin werd rood, gelukkig keek niemand en leek hij het ook niet raar te vinden. Hij knikte. Een golf van blijdschap ging door me heen, zonder die ook maar een beetje te uiten. Ik had met allebei, maar het was gewoon leuk. Benjamin wist waarschijnlijk wel al dat ik met Boris had, maar Boris wist het niet van Benajmin. Ik moest het wel vertellen. Vlak voor mijn feestje waar ik hun allebei (plus 10 mensen) had uitgenodigd Ik stapte op Boris af en zei het, hij reageerde best neutraal en zei dat het wel oké was. Twee dagen later vond ik een briefje op mijn tafel met een gum erbij waar op stond: Het is uit Helaas leek hun handschrift heel erg op elkaar en moest ik vragen aan een van hun. Eerst vroeg ik het aan Benajmin, waaruit bleek dat hij sowieso ook wist van Boris: 'Nee, heb ik niet gedaan, misschien Boris?' 'Ja..' ze ik Later vroeg ik het aan Boris; 'Ja, heb ik gedaan, het was ook een beetje gênant geweest met jouw feestje enzo' ik knikte, Boris vroeg of ik het oké vond, en me goed voelde en ik knikte, glimlachte en liep weg.
Ik had nu met Benajmin en niet meer met Boris. Het viel ook wel alsof er een last van mijn schouders was afgevallen, maar niet alsof ik hem nooit had gemogen. Ik had het zelf niet kunnen doen, en het had wel moeten gebeuren. Toch was de relatie met Benjamin nog helemaal in gang en gaven we elkaar nog steeds tekeningen. Uiteindelijk kwamen we zelfs bij elkaar in het tafelgroepje, Boris zat naast mij, Marco tegenover mij, Benajmin schuintegenover mij. Hoewel Boris mij en Benajmin elke dag volop plaagde met onze verkering en Marco het inmiddels ook al wist was het nog steeds een heel gezellig tafelgroepje, sterker nog, we kregen geen een rekenles af en soms hadden we niets gemaakt. We kregen elke dag wel 7 waarschuwingen en verzoeken om stil te zijn en dit tafelgroepje bleef lang. Het was -met maart-juli het langste tafelgroepje ooit gehad. Het bleef tot het volgende jaar. Toen de zomervakantie daar was en het de aatste dag was was ik als enige niet echt blij, ik zou mijn oude klas niet meer zien, de vorige dag waren de klassen bekendgemaakt. Ik zat weliswaar met Benjamin én Boris, maar niet mijn fijne groep 7 en mijn oude juf. Het zou anders zijn. Toen ik weg liep van school moest ik huilen, ook al was het warm en zomervakantie. Ik hoopte op een fijn volgend jaar, maar kijk ook uit naar zwemmen en de zomervakantie die nu voor me lag. Boris  had een paar weken voor de zomervakantie bekend gemaakt dat hij verliefd was op Doris. Ik was nu normaal vrienden met Boris en met Benajmin was het nog goed aan. Na de zomervakantie ging het ook nog goed. Het was nu November en  Benjamin zat in quarantaine, Boris en ik besloten, ook al was het dom om te doen achter Benajmins rug verkering te nemen. Later, Benjamin was nu uit quarantaine en er was een spel, waar je een briefje in een bak moest doen waar iets op stond wat niemand wist en aan Boris gezicht te zien had hij er iets ingedaan over ons. Hij werd rood en zat helemaal te lachen, benajmin wist niet wat er gebeurde, maar lachte ook een beetje mee. Het kaartje werd getrokken aan het gezicht van de juf te zien: 'Oh, ik weet niet van wie dit is en of dit persoon ook meer weer vertellen,' zei ze Boris werd nog roder en zag eruit alsof hij op het punt stond te ontploffen van een lachbui. 'Ik heb een vriendin,' de hele klas gilde, lachte en het was heel rumoerig. 'Wil diegene ook vertellen wie het is?' Boris stak zijn hand op, zei day hij het was en zei dat hij het goed vond. 'En vind die vriendin dat dan ook goed?' De klas wachtte, ik gebaarde dat het goed was naar Boris, op datzelfde moment ging de klas los. Wat had ik gedaan?! Dat was zo zo zo zo dom!!! Benajmin wist het even niet meer, hij was helemaal in de war. Sommige mensen biedden even hun excuses aan dat ze hadden gelachen, maar het enige waar ik aan dacht was: Het is uit, Het is uit, Het is uit, Definitief uit.