Fanner

Maar zoals ik al zei, toen kwam de lockdown. De lockdown was tegelijk met de kerstvakantie en ik had het boek niet meer, want het was eigenlijk van school en je mocht het niet meenemen. Maar gelukkig had mijn moeder twee Harry Potter boeken. Ik begon met lezen in een boek daarvan. Maar ik had de 1 overgeslagen en wist ook niet of het boek dat ik aan het lezen was de 2 was. Maar het maakte niet meer uit, want het was geweldig! Ik begon spreuken te verzamelen en dingen op te zoeken en ik was geobsedeerd. Lou had gelijk gehad, het was geweldig, een nieuwe wereld, met personages, magie, schoolleven, avontuur...  Ik schreef spreuken op papier en de lockdown was helemaal niet zo erg meer nu. Voor ik het wist was hij voorbij. Ik zat weer in de klas, maar heel anders. Ik zat alleen bij groep 6, gewoonlijk zat ik met groep 6, 7, 8 in één klas, maar door corona nu niet. Het voelde alsof er een ijsblok in mijn buik zat, niet van de sneeuw die gevallen was, want het lag er helemaal vol mee, nee vanbinnen. Het gevoel alsof ik niet kon ontdooien, maar dat lukte toch, het smolt langzaam en ik vertelde het ook tegen de juf en ze begreep me wel; de tafels stonden met afstand (geen 1,5 meter) van elkaar en in rechte lijnen en het was net weer begonnen en nieuw. Ik zat nu in plaats van als een ijsblok als een  warm vlammetje dat bleef branden door mijn grote obsessie, ik wist inmiddels al veel meer erover en speelde ik het ook met vrienden. Ik inspireerde vrienden, maar sommige hadden al een paar boeken gelezen. Samen met wat anderen mensen had ik een nog grotere obsessie opgebouwd, Lou en Hannah. Hannah, een meisje dat al vijf boeken had gelezen en al wat wist. Ik moest nog heel veel voordat ik zoveel als haar wist, maar toch wist ik binnen twee weken zelfs meer dan haar. Hannah's lievelings personage uit Harry Potter was Loena, dus ik noemde haar zo. We stuurde brieven, die we gewoon in de klas aan elkaar gaven als we elkaar tegenkwamen, spraken af en speelde het en uiteindelijk gingen de tafels uit elkaar! We kregen een tafelgroepje. Het inmiddels Maart en de sneeuw was voorbij, ik had een grotere obsessie dan ooit.