Hoe het begon

Ik zat in groep 6, met een leuke juf en een leuk tafelgropeje. Ik zat naast een goede vriend, genaamd Lou. Hij vertelde mij dat hij erg van Harry Potter hield en tipte mij om het ook eens te gaan lezen. Ik was helemaal verbaasd dat hij Harry Potter als enige leuker vond dan onze huidige obsessie, het leek me erg saai en stom... Toch moest ik af en toe wel met hem mee lezen, bij het lezen in de klas keek ik soms met hem mee, omdat mijn boek begon te vervelen, het was mijn lievelingsboek, maar ik had het al zo vaak gelezen, het was gek en ik begreep er niets van. Een paar weken later pakte ik, met de grootste moeite een Harry Potter boek uit de kast, door Lou wist ik dat dat deel 1 was. Ik schaamde me er een beetje voor en het boek was bovendien erg gehavend, de kaft hing los, er vielen bladzijden uit en het was helemaal vol geplakt met plakband, omdat het waarschijnlijk al een paar keer uit elkaar was gevallen, maar het was leesbaar. Ik las het en had er nog niet echt een oordeel over, Lou begreep het niet: "Vind je het leuk?" "Hoe vind je het" "Hoe bevalt het?" En elke keer zei ik weer "Ik weet het nog niet, want ik ben nog niet zo ver" En toen kwam de Lockdown, daarvoor had Lou nog een poging gedaan om te vragen hoe het was, ik had eindelijk gezegd dat het leuk was en begon verder te lezen.