Tijd verliezen met jou
Enigszins losjes wel, gezien dat liedje over een zoon ging.
Niks geschreven in drie jaar tijd, maar dit was er ineens en ik dacht; dit verhaal bestaat nog, dus waarom niet!
Enjoy!
Oliver zat samen met Percy in de luie zetel van de Common Room van Gryffindor. Percy zat rechtop, een boek in handen en deed alsof hij de woorden die er in stonden las. Hij kon zich echter niet concentreren met Oliver zo dicht tegen zich aan en het knisperende haardvuur voor hun. De vlammen wakkerde zachtjes en maakten Percy’s gezicht warm, nog warmer dan Olivers adem tegen zijn arm al deed. Percy vroeg zich af of hij zich ooit nog ergens op zou kunnen concentreren zolang Oliver zich als een kat tegen hem op krulde. Hij drukte een zacht kusje op Olivers donkere haar. Als dit de reden moest zijn dat hij zich nergens meer op concentreren, dan was dit een prima manier om tijd te verliezen.
Oliver had zijn benen opgetrokken op de zetel en deze lagen nu ontspannen over de benen van Percy heen. Zijn hoofd had hij verborgen in de borstkas van Percy. In zijn handen had hij zijn kopie van “Quidditch through the ages.” De vlammen van het haardvuur flakkerde over de inmiddels vergeelde pagina’s heen. Oliver bladerde er langzaam doorheen en hoopte dat hij er nieuwe informatie in vond die zijn team zouden kunnen helpen. Oliver kon zich echter matig concentreren. Dat Percy kusjes op zijn hoofd gaf en zijn neus in Olivers haar verstopte maakte het concentratieproces ook niet veel gemakkelijker. ‘Oliver,’ mompelde Percy zachtjes. Oliver murmelde dat hij hem hoorde. ‘Het is al middernacht, misschien moeten we gaan slapen.’
Oliver kwam langzaam overeind. ‘Middernacht?’ mompelde hij verbaasd.
Percy knikte. ‘En jij kan je slaap wel gebruiken, met al die Quidditch trainingen.’
Oliver stemde daarmee in. ‘Ik had niet door dat het al zo laat was, maar ik vind tijd verliezen met jou niet erg.’
Oliver had zijn benen opgetrokken op de zetel en deze lagen nu ontspannen over de benen van Percy heen. Zijn hoofd had hij verborgen in de borstkas van Percy. In zijn handen had hij zijn kopie van “Quidditch through the ages.” De vlammen van het haardvuur flakkerde over de inmiddels vergeelde pagina’s heen. Oliver bladerde er langzaam doorheen en hoopte dat hij er nieuwe informatie in vond die zijn team zouden kunnen helpen. Oliver kon zich echter matig concentreren. Dat Percy kusjes op zijn hoofd gaf en zijn neus in Olivers haar verstopte maakte het concentratieproces ook niet veel gemakkelijker. ‘Oliver,’ mompelde Percy zachtjes. Oliver murmelde dat hij hem hoorde. ‘Het is al middernacht, misschien moeten we gaan slapen.’
Oliver kwam langzaam overeind. ‘Middernacht?’ mompelde hij verbaasd.
Percy knikte. ‘En jij kan je slaap wel gebruiken, met al die Quidditch trainingen.’
Oliver stemde daarmee in. ‘Ik had niet door dat het al zo laat was, maar ik vind tijd verliezen met jou niet erg.’
Er zijn nog geen reacties.