25 - Gale

De docent is zelfs het lokaal uit gelopen, ook haar werd het waarschijnlijk te veel. Liam vertelt over het jonge meisje en over het gebrek van geduld van de docenten. Inmiddels weet Gale hoe ze zijn, hij probeert ze zoveel mogelijk te negeren. Maar wanneer je nieuw of jong bent gaat dat niet zo gemakkelijk.
Ondertussen worden Liams krachten steeds heviger, net als zijn emoties. De ervaring leert dat krachten en emoties soms niet goed samen gaan. Het ijs bereikt Gale zelf niet. Vanwege zijn vuurkrachten is zijn lichaamstemperatuur te hoog voor het ijs.
“Liam,” probeert Gale nog eens tot de jongen te komen. “probeer te kalmeren. Denk aan iets wat je terug kalm krijgt”
Als Liam zijn eigen hand lijkt te bevriezen begint Gale ook een beetje in paniek te raken. Hij gaat dan iets dichter naar hem toe. Als Liam zichzelf bevriest zou zijn hart het misschien nog eens kunnen begeven.
Gale pakt voorzichtig zijn hand beet en laat het ijs daar smelten. Hoopvol kijkt hij Liam in zijn ogen, die eigenlijk net zo prachtig zijn als de ijsbloemen die hij creërt. Zijn hand voelt nog ijskoud en het laat Gale huiveren. Het liefst zou hij Liam helemaal willen opwarmen in zijn armen, maar hij die arme jongen niet laten schrikken. Hij wil al helemaal geen grenzen overschrijden.
“Kom, dan trekken we je iets warms aan en dan maak ik heerlijke warme thee voor je. Hoe klinkt dat?” Stelt Gale dan voor.
Hopelijk biedt zijn aanbod hem een beetje afleiding zodat hij zijn krachten terug onder controle krijgt.
“De kantinedame heeft heerlijke suikerkoekjes gebakken. Ik durf te wedden dat ik er wel een paar zou kunnen halen. Ze mag mij graag” Gaat Gale verder.
Hij schenkt Liam een bemoedigend glimlachje toe. Hij weet als geen ander hoe moeilijk het is om controle te winnen over krachten.