We finally meet again

Hij stond met zijn rug naar mij, maar draaide zich om toen ik half-hysterisch binnen kwam. 'Charlotte' fluisterde hij en voor hij iets kon doen liep ik naar hem toe en gaf hem een knuffel. 'Ik heb je zo gemist Tensh' zei ik. Ik zette een stap achteruit zodat ik hem losliet. 'Ik heb je ook gemist.' Ik lachtte. 'Wat is er?' vroeg ik toen ik hem naar de grond zag staren. Hij hief zijn hoofd op en keek me aan. 'Je bent veranderd.' zei hij. 'Eindelijk...' WTF 'eindelijk? hoe weet je dat ik veranderd ben?' Hij grijnsde. 'Je ruikt anders en je bent veel knapper geworden.' Ik was nog steeds een beetje confused. 'Waarom zei je eindelijk?' Ik kreeg geen antwoord. 'Josh...' zei ik nog eens. Zijn reactie was droog, juist hetzelfde als vroeger. 'Hm?' Ik moest even lachen maar werd dan weer serieus. 'Waarom zei je eindelijk?' Hij keek in mijn ogen. Zijn donkerbruine ogen glinsterden. 'Ik wist al dat je ging veranderen. 1 van de kenmerken, je ruikt anders.''OK 1. Ik weet dat je vind dat ik stink, vind van jou namelijk ook. 2. Hoe wist jij in hemelsnaam dat ik ging veranderen? 3. Waarom zei je niks?! 4. Sorry.' Hij lachtte. -zo cute!!!- 'Je zei vroeger ook altijd sorry als je weeral eens een uitbarsting had. Ik vind niet dat je stinkt je bent gewoon van rozen naar lavendel gegaan. Ik wist het van dat geheime ding waar Jonathan en Lena ook in zitten en dan je laatste vraag, ik mocht het je niet vertellen.'