.10. Daar gaat ze..

Als Paul me los laat vlugt ik naar men kamer. Ik kijk uit men raam en zie dat de taxichauffeur de valiezen in de kofferbak steekt. Paul omhelst haar. Ik zet men raam open en hoor haar zeggen dat pap de voogdbijheid mag hebben. Ik krijg tranen in men ogen. 'Ze wilt ons gewoon niet meer!' Denk ik. Ik doe men raam helemaal open. Ze stapt in de taxi. 'Trut, gij zult nooit meer mijn moeder zijn, nooit!' Brul ik woest. Ik gooi men raam met een harde klap toe en val op men bed. Ik zit al sinds vier uur op men kamer, het is ondertussen al negen uur. Ik heb nog niets gegeten of gedronken. Ik doe men pyjama aan en poets men tanden. Ik ga in men bed liggen en kijk uit het raam de duisternis in. 'Ik wil niet zo'n egoïst zijn als viollet of zo arrogant.' Spookt er door men hoofd.Uiteindelijk na zeven uur wakker liggen val ik in slaap. Als ik wakker word staat er op men wekker 11.08. Ik schiet overeind en loop naar beneden. 'Pap, ik heb me overslapen!' 'Ik heb je ziek gemeld. Je hebt veel aan je hoofd, ga maar slapen, zoals Paul.'