20-Liam

Liam is helemaal blij dat hij een kans heeft om verder te gaan met dans en muziek.
“Sure, ik loop wel even met je mee” Zegt Gale over een luchtje scheppen. Samen lopen ze naar buiten, en Liam apprecieert dat Gale de deuren openhoud voor hem.

Onderweg vertelt Gale hem al een beetje over de lessen tot ze op de buitenplaats komen.
“De buitenplaats is best groot. Je kunt door het parkje lopen dat door een bos gaat, alleen moet je voor 21.00 uur binnen zijn”legde hij uit. Dat klinkt wel goed eigenlijk.

“Blaze?”
Gale lijkt te schrikken van de jongens.
“Ik dacht dat je vroeg naar bed zou gaan” zegt één van hen. In zijn toon zit een lichte cynische klank. Oh nee toch, waren hier ook al zo'n mensen?

“Ben ik nog steeds van plan,” probeert Gale zichzelf een beefje te redden. “maar eerst wilde ik Liam hier nog spreken, hij is nieuw. Liam, dit is Cliff. En Cliff, dit is Liam” stelt hij ze snel aan elkaar voor.

Liam krijgt een vreemde vibe van cliff en voelt hoe zijn handen kouder worden. Hij ademt even diep in en uit, en probeert de rook uit zijn mond te negeren.
"Hey man." Zegt Liam zacht. "Aangenaam kennis maken. Gale is een beetje toegewezen aan me door de begeleiders, sorry als dat een afspraak van jullie in de war schopte."

Hij wilt echt niet tot last zijn.
"Ik zal jullie anders wel laten? Ik denk dat ik de weg naar mijn kamer wel terug vind." Zegt hij twijfelend. Hij kijkt naar zijn handen, waar een klein laagje ijs op aan het verschijnen is.
"Ik zie jullie nog." Mompelt hij en loopt snel weg, proberend zijn stress onder controle te krijgen voor het weer helemaal uit de hand loopt.

Hij vind een mooi plekje onder een boom en gaat daar zitten in het zonlicht.
"Denk warm, denk rust. Denk warm, denk rust. " Mompelt hij tegen zichzelf met gesloten ogen. "Denk aan je toekomst."
Hij ziet een beeld van Gale zijn glimlach en opeens voelt hij zich heel warm.

Hij bloost als hij beseft dat het ijs van zijn handen ook weggesmolten is.