17 - Gale

In de ogen van Liam ziet Gale precies zichzelf van een aantal jaren geleden. Verloren in een onbekende wereld, zo voelt het.

"Wat als ik de krachten niet wil, kunnen ze ze niet weghalen ? Ik wil gewoon leven, ik wilde kunst gaan studeren." Zegt Liam. Gale begrijpt zijn pijn, de meesten op dit instituut willen slechts een normaal, aards leven.
‘’Niemand begrijpt dit ijs, hoe kunnen ze me dan helpen om het onder controle te krijgen?" Vraagt hij. Een terechte vraag, vindt Gale. Een precieze antwoord heeft hij ook niet echt, de methode die ze leren werkt tot nu toe voor allerlei soorten krachten.
"Sorry, jij kunt hier natuurlijk ook niets aan doen en ik drop al deze shit maar op jou." Verontschuldigd hij zich, maar Gale schudt zijn hoofd.

‘’Je hoeft je daar niet voor te verontschuldigen. De meesten hier balen en willen niets liever dan een gewoon, aards leven. Maar tot nu toe is er nog niks gevonden om krachten weg te halen’’ zegt Gale.
Hij ziet dat Liam weer een beetje van slag raakt. Zijn handen trillen en zien er steenkoud uit. Om te voorkomen dat hij zijn ijskrachten gaat gebruiken, pakt Gale zijn handen vast. De warmte van Gale’s handen moeten voorkomen dat hij zijn ijskrachten ongewild gebruikt.

‘’We zijn hier allemaal Wisselkinderen en er bestaan veel verschillende soorten krachten. Jij bent de eerste met ijskrachten die ik ontmoet heb. Verder zijn hier ook mensen met bijvoorbeeld psychic-, water-, aarde-, elektriciteitskrachten. De aanpak van het instituut lijkt te werken voor allerlei soorten krachten omdat je emoties veelal regelen. Wanneer je overstuur bent, is het lastiger om je krachten onder controle te houden’’ legt hij een beetje uit.
Hij hoopt maar dat Liam het niet ongemakkelijker gaat vinden.. Gale voelt wel hoe hij alsmaar warmer wordt vanbinnen in zijn aanwezigheid.
‘’Ik ga niet liegen, in het begin zal het zwaar worden. Maar uiteindelijk wordt je veel sterker en kun je je leven weer oppakken’’ zegt hij.