8-Liam

Liam had gedacht dat hij wel weg zou gaan, het was zo al genant genoeg.
“Wat jij wilt, maar ik ga je niet laten liggen met deze natte lakens” zegt Gale, hij is echt te lief. De Vuurjongen trekt de dekens terug van Liam af, Liam blijft liggen, hij weet echt niet wat hij hiermee aan moet.

“Ik gooi alles wel even in de droger van de conciërge. De schoonmaak zal je kamer zo wel komen dweilen”Hij doet zacht en komt bezorgd over, en het maakt Liam een beetje nieuwsgierig naar hoe de jongen verder is.
“misschien is een bord warm eten juist wat je nodig hebt” zegt Gale suggestief.“maar het is jouw beslissing, ik zal je niet dwingen”
Liam denkt even na , maar het idee van tussen veel mensen zitten maakt hem benauwd.

Hij komt overeind en slaat zijn armen om zijn knieën.
"Ik wil niet in een grote groep zijn nu, ik wil echt niet in zo'n grote eetzaal zitten momenteel."zegt hij zacht.
Al zou dat betekenen dat hij niet zou eten vanavond.
"Laat mij je niet van je vrienden weghouden, though, ik red me wel. " Zegt hij zacht.

Gale kijkt hem aan.
"Als je echt even alleen wilt zijn, maar ik kom straks nog even bij je kijken." Belooft hij.
"Oke." Zegt Liam zacht, en bijt op zijn lip. Hij twijfelt even.
"Kun je me een warme trui geven?" Vraagt hij dan onzeker aan Gale. Die grijpt meteen een trui uit de kast en geeft hem aan.

Het is de blauwe met ijskristallen, en Liam glimlacht. Dat was zijn favoriet.
"Bedankt." Zegt hij zacht en trekt hem aan, een zucht verlaat zijn lippen als hij zich eindelijk een beetje warmer voelt worden.
Als Gale dan vertrekt , gaat Liam met een zucht voor het raam zitten. Hij ziet een boel mensen buiten bezig, en probeert uit hun zicht te blijven terwijl hij ze bekijkt.