3 - Gale

Zijn luide en nogal aanwezige vriendengroep trekt veel aandacht. Een paar meisjes probeert hun aandacht te trekken en een paar vrienden van Gale happen natuurlijk toe.
Gale drinkt het laatste beetje van zijn energydrankje op en gooit het blikje in de prullenbak.
“Mijnheer Finley, u moet zo snel mogelijk meekomen” zegt de strenge stem van de leiding. Zijn vriendengroep begint hem meteen te plagen.
“Ojee Gale zit in de problemen” lacht Cliff die een harde klap op zijn schouder geeft.
“Wat heb je nou toch weer gedaan?” Vraagt Jace lachend terwijl Gale het wegwuift.
“Zie jullie later” mompelt Gale, voor hij met de man van de leiding mee loopt. Gale heeft geen flauw idee waarom ze hem zo spoedig nodig hebben. Hij heeft toch echt niks geks uitgevreten de laatste tijd?
“We hebben nogal een situatie met een nieuwe jongen met ijskrachten” legt de man bezorgd uit. Het kwartje begint te vallen voor Gale. Hij is de enige die het ijs zou kunnen smelten, aangezien niemand anders vuurkrachten heeft binnen het instituut.
“Ah, laat me raden” glimlacht Gale quasi arrogant waarop hij een waarschuwende blik krijgt van de leiding. Ze brengen hem naar een kamer waarbij de ijsbloemen op de ramen te zien zijn. De deur is diepbevroren, net als de gehele kamer. Zelfs door de deur heen komt de kou ze al tegemoet.
“Jij bent de enige die kan helpen. Normaliter zouden wij nooit studenten vragen voor dit soort problemen” leggen ze uit.
Gale kan dan nonchalant over komen, maar hij is niet harteloos. Hij zet zijn handen op de diepbevroren deur en gebruikt zijn vuurkrachten om de deur op te warmen. Hij ziet de ijsbloemen op de ramen al veranderen in straaltjes water. De deur is gloeiend heet nu en met zijn vuurvaste handen kan Gale hem openen. Binnen in de kamer is hij onder de indruk van de sterke ijskrachten van de jongen. Het is nog erger dan hij dacht en de kou vliegt Gale aan. Hij is belandt in een ware ijsstorm. Even heeft hij zelfs moeite om zijn vuurkrachten op gang te laten komen. Hij smelt zoveel mogelijk in de kamer om zijn weg te vinden naar de jongen. Dan vestigt hij zijn aandacht echt op hem en voelt hij zich verzachten vanbinnen. De jongen smelt als het ware Gale’s hart en dat is vrij ironisch omdat de jongen juist vanalles bevriest.

Nu is het de uitdaging om de jongen te kalmeren. Want Gale kan zijn ijs blijven smelten, maar als de jongen niet kalmeert zouden ze bezig blijven. Gale raakt de jongen aan om het ijs rondom hem te laten smelten. Hij zorgt ervoor dat zijn handen niet te heet zijn, hij wil immers de jongen geen brandwonden bezorgen. Als de jongen hem verwilderd aan kijkt, kijkt Gale hem terug aan.
“Hey,” zegt Gale zacht om hem niet nog banger te maken, dan zou alles erger worden.
“ik weet dat nu eng lijkt en dat je van slag bent. Maar je bent in goede handen. Probeer te kalmeren, dan zal het ijs ook stoppen”