11~Thank god for that pil....

"Zullen we wat gaan drinken? Ik krijg dorst van hyper zijn," mompel Kiro dan en hij haalt me uit mijn gedachten. Ik lach en knik. "Laten we dat maar doen, anders sterf je misschien nog.." Yu laat me los en gelijk verlaten de vlinders en het warme gevoel me. We lopen een stukje tot we bij een cafeetje komen. "Binnen of buiten?" vraagt Romeo me. "Ehm.." begin ik en ik kijk naar de lucht. Het is grauw, dus het is voor mij fijner maar... Ik kijk even naar Kiro. Hij bibbert van de kou en geeft me een zielig gezicht. "Laten we maar binnen gaan zitten, het is veel te snel afgekoeld." Kiro knikt dankbaar en we gaan met zijn allen naar binnen. Het is een klein, druk cafeetje vol met mensen. Het is er een stuk warmer, maar ik had veel liever buiten gezeten, want van al die mensen komen bloedgeuren af. Het maakt me misselijk. Half kokhalzend loop ik achter de jongens aan. Het is vooral hun bloed dat me gek maakt. En dat van Yu in het bijzonder. Onwillekeurig pak ik het doosje in mijn broekzak vast. Meer geuren komen mijn neus in. Waarom heb ik in godsnaam ingestemd om wat te gaan drinken? "Ra.. Kira.." Als de stem tot me doordringt kijk ik op. "Gaat het wel?" Ik kijk naar Yu die het me vroeg. Voorzichtig knik ik, al heb ik hem volgens mij niet overtuigd. "Wil je wat eten?" vraagt Romeo me dan. Ik wil wel, ik heb honger, ik kan aan niks anders denken dan bloed maar... Ik kan niet zomaar iemand bijten. "Ik heb geen honger," fluister ik dan maar met een zwakke stem. "Weet je zeker dat het gaat? Je ziet zo bleek, nog bleker dan eerst." Yu's stem klinkt bezorgt. Als ik die pil in zou nemen zou het beter gaan, maar dan moet ik een smoesje verzinnen. Denk, Kira, denk.. "Ik ehm... Ik moet mijn medicijnen innemen. Ik heb een ziekte waar dit gewoon symptomen van zijn. Het is niks ernstigs, maar ik moet wel veel medicijnen slikken .." God, wat ben ik goed in smoesjes verzinnen. Zouden ze er ook in trappen? "Doe dat dan gewoon. Wij vinden het heus niet erg hoor.." mompelt Strify naar me. Ik glimlach dankbaar. Yes, ze zijn er ingetrapt. Rustig pak ik het doosje uit mijn zak en haal er een pilletje uit. Snel stop ik hem in mijn mond en begin er op te zuigen. Een lichte bloedsmaak verspreid zich in mijn mond. Het is te vergelijken met waterige limonade. Het smaakt niet geweldig, maar ik ben van de bloeddorst af. "Beter?" vraagt Shin me en hij glimlacht lief. Ik knik. "Veel beter." Er komt een ober op ons af en neemt de bestellingen op. Ik heb maar wat water besteld. Het kan vast geen kwaad, als een mens bloed binnen krijgt is het toch ook niet erg?  Waarom zou water dat dan wel voor mij zijn? Het is maar goed dat het pilletje lang meegaat, want het begint te regenen.