9~You are so smart!

Voorzichtig zet ik de stappen. Als ik in het volle licht sta knijp ik mijn ogen dicht, omdat het licht me verblind en vreemd aanvoelt aan mijn vampier ogen. Na een paar keer knipperen zijn ze er echter aan gewend. Al moet ik zeggen, de duisternis bevalt me beter. Met vampiersnelheid ren ik tot de bosrand. Vanaf daar begin ik te lopen. In de stad kijk ik verwonderd om me heen. Alle geuren kleuren en geluiden van de stad zijn ineens een stuk scherper. Ineens ruik ik een bekende geur. Als ik omkijk zie ik waar de geur vandaan komt. Het is Ismael, hij staat te zoenen met een meisje. Waarschijnlijk word dat zijn maal vanavond... Wacht, waarom zou ik me druk maken om hen? Op dit moment wil ik toch gewoon vergeten dat ik een vampier ben? Zo gaat dat nooit lukken! Na een tijdje besef ik pas dat ik naar de grond heb gestaard. Als ik weer omkijk zijn Ismael en het meisje verdwenen en begin ik verder te lopen. Al snel heb ik het steegje gevonden en kijk ik op mijn mobiel. Kwart over 2, en ik maar bang zijn dat ik te laat ben! Een aura is ineens heel dichtbij, maar ik schrik er niet van. Het is namelijk Ismael, die had ik gelijk herkend. "Geniet je van je vrijheid?" Ik draai me naar hem om. "Altijd." Ismael kijkt me onderzoekend aan. "Je hebt honger, hè?" Wat bedoelt hij daar nou weer mee? "Valt wel mee.." Ismael schud zijn hoofd. "Je beseft wel dat je zo bij mensen, en dus bij bloed, bent, hè?" Nu begrijp ik wat hij bedoelt. Daar had ik niet aan gedacht. Wat nou als ik de controle verlies? Mijn gezicht betrekt meteen en Ismael lacht. Hij haalt een doosje uit zijn zak en houdt hem me voor. "Hier. Het is geen vervanging voor bloed en het smaakt vreselijk, maar het stilt de honger voor een tijdje. Je moet het maar zien als een snoepje." Voorzichtig pak ik het kleine, zwarte doosje uit zijn handen en open het. Het doosje zit vol met pilletjes zo groot als paracetamolen. "Je kunt ze zo innemen, maar ook oplossen in water. Persoonlijk vind ik ze opgelost lekkerder, maar ik denk niet dat je ze op kunt lossen als die mensen erbij zijn." Ik knik en stop het doosje in mijn zak. "Bedankt, Ismael. Dit houd je van me tegoed." Ismael schud zijn hoofd. "Helemaal niet. Iedere vampier heeft die pillen, dus jij moest ze op een gegeven moment ook krijgen. Alleen nu heb je ze eerder dan Yami wilde, maar je hebt een goede reden." Nogmaals knik ik. Ismael kijkt in mijn ogen en ik sluit ze. De wind speelt met mijn haar en hoor wat. Ik luister wat beter, herken voetstappen en voel 5 aura's dichterbij komen. Ismael drukt een kusje op mijn slaap en schiet weg. Ik kijk hem na en knijp in het doosje in mijn broekzak. "Hey." hoor ik achter me. Ik draai me om naar de jongens. "Hey." lach ik en ik loop naar hen toe.