Hoofdstuk 138 (Herschreven)

Dit hoofdstuk is in de eerste plaats ruim twee keer zo lang als de bedoeling was, en in de tweede plaats heeft het meer cursieve tekst dan praktisch is. Q is niet bepaald cursief-vriendelijk en het is zeer goed mogelijk dat ik wat cursief bedoelde passages gemist heb toen ik de codes toe probeerde te voegen.
Dit heeft er dan ook mede voor gezorgd dat dit hoofdstuk vertraagd was (langere hoofdstukken --> meer werk. Duh). Niet dat ik iemand een uitleg verschuldigd ben. Sorry, not sorry, mensen. Het is meer dan ik in de jaren hiervoor gedaan heb.


Deze story is niet geschikt voor alle leeftijden. Daarom is deze alleen te lezen als je bent ingelogd. Zo houden we Quizlet.nl leuk voor alle bezoekers.

Reageer (3)

  • Megaeraaa

    NEE IDIOOT STOP MET IMPULSIEF ZIJN!!!

    Ik zet ze op de lange lijst van ‘dingen die echt lijken, maar het niet blijken te zijn’, onder de sterrenhemel hier, de bloemen in het Capitool, Days glimlach de laatste paar dagen en de herinnering aan mijn vader die ooit, toen ik een jong kind was, naar ons lachte en vol trots verklaarde dat hij van zijn kinderen hield
    xD het is wel waar van de bloemen
    De pijn die hier in doorklinkt

    Dit is niet mijn bondgenoot. Die staat achter me, beschermt me, en vertrouwt erop dat ik weet wat echt is en wat niet.
    Dat hebben we nodig

    3 jaar geleden
    • Samanthablaze

      Hij deed zijn best. Helaas wisten de Spelmakers wat ervoor zou kunne zorgen dat hij al het andere laat vallen
      De rest is ook waar, whoops
      Precies, toch nog een klein beetje helderheid

      3 jaar geleden
  • Duendes

    Days glimlach de laatste paar dagen en de herinnering aan mijn vader die ooit, toen ik een jong kind was, naar ons lachte en vol trots verklaarde dat hij van zijn kinderen hield.

    Ten eerste au en ten tweede DUBBEL AU??? Dat is intens gosh awh aaahh die is heel pijnlijk stomme lijst

    was alles waar ik nooit aan had durven denken.

    Holyshit dat is zo super cute?? AWH? Like ohgosh wat een schatje awh Chris dat is adorable maar geen zorgen babe Day is wel echt awhhh

    Hij wil niet vechten - dat heeft hij nooit gewild. Toen we aangevallen werden door de minotaurus, deed hij het om ons en zichzelf te beschermen

    Arme Day oeps hij wil gewoon zo graag echt niet awh en like kinda het is zo anders dan de rest want tbh Jade en Chris waren best wel aan het viben in gevechten met mutilanten want die zijn toch niet echt dus yeah iets gooo

    De gedachte dat zijn schreeuw nu misschien het laatste geluid is dat ik ooit van hem hoor

    Ohmygosh shit man maar dat is écht heel heel heel erg naar oef en also hoe komen ze aan het geluid? Opgenomen? Iedereen hier heeft al veel pijn gehad maar het is toch een hele nare gedachte rip Parveen

    Maar mijn bondgenoot heeft niet die blik die ik zo vrees in zijn ogen, ijskoud en keihard. Hij huilt om de illusie die hij doodt, ook al weet ook hij dat het niet echt is.

    Het is zo valid dat ze allebei hiervan van streek zijn want like de mutilanten hebben allemaal de vormen van bekenden en het is zo naar gosh en awh Day is zoveel te gevoelig voor de Hongerspelen man hij kan dit echt niet oeps

    Als we elkaar aankijken, besef ik me dat we voor het eerst écht een team zijn.

    Het duurt kort maar het was heel even zo fijn oeps rip ze werkten zo goed samen en like damn Powerful en eh tja rip

    Ik negeer hoe koud en nat mijn wangen voelen en haal hard naar de schim uit.

    Zelfs met de wetenschap dat het niet echt is, blijft dat echt wel heel intens tho gosh like holyshit eerst al zo snel je volledige bondgenootschap verliezen en dan mistversies van je bondgenootschap moeten vermoorden great

    “Vergeef me dit. Alsjeblieft.” Dan haal ik diep adem en ren de mist in, terwijl ik zijn naam fluister - een harder geluid kan mijn instabiele stem niet aan. “Bo.”

    Dit is zo naar gosh want het is zo valid en begrijpelijk like Chris wil het gewoon zo zó graag maar dammit Chris je kan Day niet midden in gevecht met de mist alleen laten buddy hij rekent op jouw rugdekking OEF

    3 jaar geleden
    • Samanthablaze

      Chris is vaak teleurgesteld. Het moet ook heel naar zijn om te zien hoe Day steeds minder oprecht gaat lachen, terwijl Chris juist zo aan die lach gehecht is
      Gelukkig maar want Chris is echt enorm aan hem gehecht. Hij had iemand als Day gewoon al heel lang heel hard nodig
      Oh zeker, dat zijn gewoon monsters en ze lijken ook niet menselijk, dus Chris ziet het alleen maar als draken die hij kan vellen, maar Day vindt dat al naar
      Ze konden het in de 75e Spelen maken met opnames van interviews, like ze konden dit maken met samples van zijn stem, dus hij hoeft niet eens echt geschreeuwd te hebben. Dat heeft hij waarschijnlijk wel, maar het hoeft niet
      Die arme jongen heeft dit ook echt niet verdiend, maar de Spelmakers hadden van alles op hem af kunnen sturen en het had toch wel dit effect gehad. Het is sowieso al heel naar voor hem
      Maar het is iets? Wie weet lukt het ze ooit nog een keer
      En Day was hij nog niet eens kwijt
      De positieve kant is dat hij snel doorheeft dat Chris weg is?

      3 jaar geleden
  • ChifuyuMatsuno


    Ik werp nog een blik over mijn schouder. “Het spijt me,” fluister ik schor, ook al weet ik dat hij het niet hoort. Ook al heb ik de belofte niet gemaakt, ik wil hem alsnog niet breken. “Vergeef me dit. Alsjeblieft.” Dan haal ik diep adem en ren de mist in, terwijl ik zijn naam fluister - een harder geluid kan mijn instabiele stem niet aan. “Bo.”


    Als je weet dat hij het niet hoort, waarom zeg je het dan? Goed geschreven, Sam! :)

    3 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen