Hoofdstuk 13

Ik draai me snel om van angst maar als ik kijk staat er niemand. Waarschijnlijk is hij door mijn raam gevlucht want de gordijnen bewegen maar het is vandaag zowat windstil. Er is te weinig wind om de gordijnen zo te laten bewegen. Ik kijk met betranende ogen naar mijn bureau waar een briefje ligt. Dus met andere woorden is net mijn geheime schrijver of schrijfster weer op mijn kamer geweest. Ik hoop niet dat hij of zij de ruzie heeft gehoort.

Ik begin door mijn tranen heen te lachen. Er word op de deur geklopt ik schrik en leg snel het briefje op z'n kop op het bureau. “Kom maar binnen.” De deur gaat langzaam open. Maar het is Joshua niet die ik eigenlijk wel had verwacht. “Edward?” Ik kijk geshockt naar Edward die in de deur opening staat. “Hey Luna.”
“Wat doe jij hier?” Ik kijk hem verbaast aan. Zijn komst had ik niet echt verwacht. Ik pak snel een zakdoekje en veeg mn tranen en uitgelopen make-up weg. “Sorry dat je me zo ziet.” Ik haal mijn schouders op en wijs naar mezelf. Ik begin weer te snikken maar ik probeer me al weer snel in te houden. “Ik dacht dat je misschien wel wat hulp kon gebruiken met je huiswerk. Ik kwam er ook niet echt makkelijk doorheen.” Ik kijk hem even aan en dan naar de stapel huiswerk in mijn kast. “Ja dat zou fijn zijn. Mijn hoofd is er niet echt bij dus het is fijn als er iemand kan helpen.” Ik lach zwakjes naar Edward en ik pak nog een stoel voor Edward en dan pak ik mn huiswerk erbij.


Edward helpt de hele avond met mn huiswerk. Na het huiswerk blijven we nog even zitten en vertel ik hem waarom ik me zo voel en waarom ik moest huilen. Hij onderbreekt me niet 1 keer en laat me rustig uitpraten. Er wordt zachtjes op de deur geklopt. “Kom maar binnen.” De deur gaat open en Joshua staat er in zn ondergoed. “Oh hij is er nog. Mam is ook thuis en vroeg of je al sliep.” Ik kijk naar de klok. Het is al half 2. “Oh sorry. Ja ik loop even met Edward naar beneden ga maar alvast slapen ik kom er zo aan.” Edward en ik lopen naar beneden en ik zie mijn moeder met der armen over elkaar staan. Waarschijnlijk heeft Joshua ook vertelt dat pap is langs geweest. “Sorry mam, we waren de tijd vergeten”
“Sorry mevrouw Ik zal naar huis gaan Carlisle vraagt zich vast af waar ik ben. Tot morgen Luna.” Hij loopt naar buiten met een sierlijke pas en sluit zelf de deur en kijkt even naar mijn moeder. “Ik hoorde dat je vader is langs geweest van Joshua.”
“Ja samen met Millie. Hij vroeg of we bleven slapen van het weekend. Maar ik heb nee gezegt.” Mn moeder pakt mn hand en neemt me mee naar de keuken. “Luna meisje. Je hoeft niet alles in dit huis te doen. Het is al fijn dat je op Joshua let ookal was het fijn geweest dat hij al op bed zou liggen maar ik wist niet dat er iemand was.” Ik kijk mijn moeder bijna niet aan en ik ga op de tafel zitten. “Ja dat was Edward. Hij is erg aardig geweest vandaag. Zijn zus gaat morgen kijken naar mijn auto en hij brengt me naar school. En hij heeft geholpen met mn huiswerk.” Mn moeder lacht naar me en kijkt me even aan. “Ik vind het allemaal prima Luna. Maar beloof me 1 ding.” Ik kijk der vragend aan. Ik zou echt geen flauw idee wat ze zou bedoelen. Bedoelt ze dat Edward niet meer mag komen? “Ga nooit meer met een mes in je handen naar je vader en Millie zwaaien. Want ik vermoord hun liever.” Ik lach om mijn moeder en wens der dan weltrusten. Ik doe de deur open van mijn slaapkamer om te kijken of Joshua daar lag maar hij is weer terug gegaan naar zijn eigen kamer. Ik ga aan mn bureau zitten en ik pak een papiertje en een pen. Ik denk goed na over wat ik ga terug schrijven. Daarna begin ik ijverig te schrijven.






Ik voel me al een stuk meer opgelucht door het schrijven naar mijn schrijver. En ik vind het ook fijn om te weten dat het een jongen is. Ik zou hem zo graag willen zien. Ik kleed me snel om en ga ik bed liggen het briefje laat ik liggen op mijn bureau. Ik denk aan Edward die me morgen naar school gaat brengen. Ik zit meteen recht op en maak me zorgen om wat ik aan ga doen. Ik weet wel dat ik morgen mn zwarte pumps aan doe. Dan ben ik teminste wat groter dan normaal dan voel ik me ook niet zo klein naast hem. Ik stap uit bed en gooi mn licht weer aan. Ik trek mn kast open en ik kijk naar de kleding die er inzit. Het is allemaal nog kleding dat echt bij California hoort. Toch kies ik voor de skinnybroek met een leuk jurkje en een soort vestje. Ik leg het neer over mijn stoel en ik doe het licht weer uit en ik ga langzaam in mijn bed liggen. Het slapen gaat lastig maar ik denk er niet aan om een slaappil te nemen. Dan kan ik morgen niet mee met Edward naar school. En dat wil ik nou zo graag. Ik sluit mn ogen en denk aan vele dingen. Maar als ik aan Edward denk blijven mn gedachtes bij hem en aan hoe leuk hij is als hij lacht met zijn scheve glimlach. Dit was de beste avond van mijn hele leven.