14

‘Wat is er aan de hand?’vroeg hij bezorgd. Shit, het was Dr. Cullen. Snel ging ik weer recht zitten.
‘Niets aan de hand, gewoon een nachtmerrie.’zei ik, het klonk niet zeker, terwijl dat wel de bedoeling was.
‘Weet je het zeker dat het niet meer dan gewoon een nachtmerrie was?’Had had waarschijnlijk de onzekerheid gehoord.
Ehm, weet ik nog niet, weet nog niet of mijn nachtmerrie wel een betekenis had, dus misschien ben ik wel gestoord?!
Ik knikte.
‘Als er iets is, zeg het maar, je hoeft niet bang te zijn.’ Ik knikte opnieuw. Hij ging van mijn bed af en gaf een klopje op mijn schouder. Hij deed het licht uit toen hij mijn kamer uitliep.
Wat betekende mijn nachtmerrie. De pijn in de schreeuwende stemmen, misschien waren dat wel de mensen die ik achter zou laten, dat zouden dan de vrienden zijn die ik gister had gemaakt, gister toch? Ik keek snel naar mijn wekker, 5.00, gister. Het bos stond misschien voor mijn angst om alleen te zijn. Maar wat waren dan de blije stemmen? De dood die blij was? Mijn tumor waar niets meer aan te doen was? De man die zou koud was… de dood hemzelf, tenminste mij interpretatie daarvan.
Maar de Cullens waren ook allemaal erg koud, zou dat Daniel bedoelt hebben? Zouden hun de dood zijn? Ik rilde en ging liggen en trok de lakens helemaal over me heen.
Maar wat was er met mij? Waarom kon ik niet bewegen, waarom verzette ik me niet? Misschien wil ik me niet verzetten tegen mijn dood, dat was ik ook helemaal niet van plan, maar als mijn relatie en mijn nieuwe vrienden sterker word, dan heb ik wel iets om voor te blijven leven.
Dan moest de vrouw voor leven staan. Maar hoe in kan iets wat al dood is dood gaan? En als die mensen de dood waren, hoe kunnen ze dan dood gaan?
Waarschijnlijk kunnen die ook dood, ooit..
Ik rilde bij die gedachte.
En wat moet ik allemaal nog in mijn leven doen? Ik bedoel lang heb ik sowieso niet meer.
En waarom was mijn nek zo belangrijk?
Teveel vragen te weinig antwoorden. Geen antwoorden.
Dit zou me alleen hoofdpijn bezorgen. Antwoord, het was gewoon een droom.
‘Gewoon een droom die niets betekend.’zei ik zacht tegen mezelf.