9

‘Hoezo dan niet meer?’ vroeg Renesmee. Die nu naast Jacob zat.
‘Mijn moeder heeft het me geleerd. En dat me teveel aan haar denken. En in ieder geval heb ik er toch nooit meer energie voor.’ Ze knikte. Jacob zei iets tegen haar waardoor ze moest lachen. Ik voelde de vermoeidheid toeslaan. Ik gaapte. Ik keek snel rond of iemand het gezien had. Shit, Edward had het gezien.
‘Ik denk dat het tijd voor mij is om weer om terug naar..’ Ik wilde bijna naar huis gaan zeggen, maar die had ik niet. Geld wel, maar een huis niet. Ik had ook een huisje kunnen bouwen voor de laatste paar 8 weken.
‘Dan ben ik zo terug.’zei Daniel. Hij liep naar mijn rolstoel en borg hem op in de truck van Seth. Wat was hij in hemelsnaam van plan? Ik schudde mijn hoofd.
‘Seth ik ben je dankbaar voor vanavond dat je me hebt uitgenodigd.’
‘Je bent altijd welkom, toch Jake?’
‘Altijd.’zei hij terwijl hij opkeek.
Daniel kwam aan lopen. ‘En hoe je wil je me in de auto krijgen? Ik ga niet lopen. Dan weet je het alvast.’zei ik bot.
‘Wie denk je wel dat ik ben?’zei hij met een grijns.