6

Ze waren allemaal gewoon te mooi voor woorden. ze zouden zo uit een modeshow kunnen komen. vooral die blonde.
Seth begon gelijk te praten, met Edward. En Bella met Jacob. Leah vond het maar vervelend dat ze er waren. Alice kwam naar me toe lopen. ‘Wat leuk om je te ontmoeten Alexia.’Zei ze vrolijk en gaf me een knuffel er achter aan. Wat was ze koud, opzich was dat wel logisch, het was ook koud. ‘Welkom bij de club.’zei Emmet met een grijns. Ik weet niet wat het probleem was, maar Rosalie begon hem mee te nemen naar de boomstam waar Alice, Jasper zaten. Ik had weer het gevoel dat de Cullens behalve Renesmee echt weg moest duwen. Ik vond ze aardig, maar iets in me zei dat ze weg moesten. Bij Renesmee wist ik het niet echt zeker, maar bij rest van haar familie voelde ik me echt niet fijn.
Leah had het in de gaten en gaf me pakte mijn hand weer vast.
‘Waar is Daniel?’vroeg Renesmee. ‘Die komt er zo aan.’zei Edward.
‘Ben er al.’zei de mooiste stem die ik ooit had gehoord, ik had het afgelopen paar kwartier er al veel gehoord, maar die van hem klonk als de mooiste symfonie. Daniel kwam uit de bosje lopen. Zijn gezicht was zo mooi, mooier dan de mooiste fotomodel die ik ooit had gezien. Het was gespierd, maar niet te. Hij had donkerbruin haar waar door de war zat en mooie blauwe ogen. Ze leken wel op het water wat je altijd op de tv ziet de altijd bij de parelwitte stranden horen. Hij kwam naar ons toe lopen.
‘Hey!’ Hij keek me aan. Ik bleef hem aankijken. Ik had een paar seconde nodig om mezelf weer bij elkaar te rapen.
‘Hoi, ik ben Alexia.’ Dat was het enige wat eruit kwam. Bij hem had ik niet het gevoel dat ik weg moest duwen, in het vuur bijvoorbeeld.
‘Renesmee schuif is op.’ In plaats van dat ze dichter bij komt te zitten gaat ze verder van me zitten en komt Daniel naast me zitten.
‘Zo wat vind je La Push.’
‘Wel mooi, maar niet onder mijn omstandigheden.’
‘Hoezo niet?’ Fijn, niemand had aan hem verteld over mijn situatie. Ik zuchtte. ‘Vanwaar die zucht?’vroeg hij.
‘Waarom mag ik niet zuchtten?’vroeg ik geërgerd.
‘Tuurlijk mag je zuchtten. Waarom mag ik het niet vragen.’ Ik begon hem met de minuut steeds minder aardig te vinden.