Zwijgplicht hoofdstuk 9

Celesta's perspectief

Ik weet dat ik thuis moet blijven, maar toch maak ik mij zorgen. Ik pak mijn telefoon en vul de volgende zoektermen in: lange blauwe vleugels, rode ogen, hoorns en een lange staart met een pijl eraan. Ik zie verschillende soorten wezens, tot dat ik er eén vind die sprekend op meneer Riley leek, een Incubus heet het. Ik klik erop en neem zoveel informatie op als ik kan.

Gaby's perspectief

Ik lig daar maar, het is heel raar, het voelt alsof ik geen lucht krijg. Ik hoor meneer Riley door mijn kamer lopen en lades opendoen. Het liefste wil ik schreeuwen maar dat lukt niet, op staan lukt ook niet. Het lijkt wel alsof Meneer Riley naar iets op zoek is. Hij stopt ineens en draait zich om, ik zie dat zijn ogen roodgloeiend zijn. Ik word er bang van hoe rood ze zijn. Uit zijn keel hoor ik zacht gegrom, hij loopt met een boos gezicht naar mij toe.

Celesta's perspectief

Ik probeer me te concentreren op mijn huiswerk, het lukt niet, maar toch ga ik er mee door. Het huiswerk voor Engels is een boek lezen en een samenvatting ervan maken. En het ergste is ik snap niks van Engels, Gaby hielp mij altijd. Maar nu ze daar zo op haar bed ligt in shock, merk ik dat ik boos word op meneer Riley.

Ik kijk Nugget aan en vraag aan mijn moeder of ze even op Nugget wil passen. Als ik dat heb gedaan spring ik weer op mijn fiets en fiets zo hard naar haar huis toe dat ik er al binnen 5 minuten ben. Wanneer ik af wil stappen hoor ik een angstaanjagende gil, het komt van boven. Ik ren naar boven, onder weg kom ik haar ouders tegen, die alle twee laveloos op de grond liggen. Wat is hier aan de hand denk ik.