Zwijgplicht hoofdstuk 8

Gaby's perspectief

“Stop” roept ze wat doet u hier, maar meneer Riley luistert niet en kijkt haar alleen aan met een grijns op zijn gezicht. Tot hij ineens begint te praten, zo Gaby daar ben je dan eindelijk. Weet je dat ik lang op je gewacht heb. Terwijl ze naar hem kijkt merkt ze dat ze moe wordt, ze glijdt langzaam weg in een diepe roes.

Celesta's perspectief

Celesta heeft een raar gevoel in haar buik, zonder na te denken rent ze naar beneden en pakt haar fietssleutel. Springt op haar fiets, zonder uit te kijken fiets ze rechtstreeks naar Gaby toe. Als je nog maar op tijd is. Ze doet haar fiets niet op slot, en rent gelijk naar binnen. Ze hoort geluiden van boven, en ziet dat Nugget ook niet beneden is ze rent zo hard als ze kan naar boven. Als ze bij de slaapkamerdeur van Gaby is schrikt ze zich rot. Daar op het bed ligt Gaby, en meneer Riley hangt boven haar. Hij heeft haar nog niet gezien, ze neemt hem goed op en ziet dat hij er anders uitziet dan normaal.

Gaby's perspectief

Het is raar ik kan alles nog waarnemen om mij heen maar als ik probeer te praten komt er geen geluid uit mijn keel. Ik zie dat Celesta in de deuropening staat, ik probeer haar duidelijk te maken dat ze Nugget mee moet nemen en weg moet gaan. Maar ze staat verstijfd in de deuropening.

Celesta's perspectief

Ik zie dat Gaby mij iets duidelijk probeert te maken maar wat. Ik volg haar oogrichting en snap wat ze bedoelt, zo snel als ik kan pak ik Nugget en ren naar buiten toe. Ik fiets zo snel mogelijk naar huis, als ik thuis ben bel ik gelijk haar ouders. Maar die nemen niet op. “Shit en nu” zeg ik. Ik blijf het proberen, tot dat haar moeder eindelijk opneemt. “Celesta, waarom bel je ons?” “Er is iets met Gaby jullie moeten snel naar huis komen” zegt Celesta. “We komen er gelijk aan zegt Gaby's moeder, bedankt dat je ons belde. “