De verloren dialogen die ik tegen je sprak

Vol.1 Ik weet dat je bang bent om te sterven.
De avonturen waar je vroeger van droomde zijn nog geen werkelijkheid geworden. Spoorloos tussen de dunne splinters van fictie tot werkelijkheid. Geef toe, je was vergeten hoe het voelde om de realiteit te verliezen, hoe het door je vingers heen kon glippen totdat er alleen een waas van ondenkbare leegte overbleef.
      Vul die leegte met een onvervangbare voldoening dat men ‘Het leven’ noemt.
Het leven dat de wonderen van ‘Bestaan’ kan laten zien. Neem die kans. Laat je leiden door de keuzes die je maakt, de fouten die je tegenkomt en de oplossingen die je bedenkt. Laat je verleiden door de wonderen die ‘Het leven’ je biedt, de dromen waar je in ronddwaalt en de verkeerde wegen die je neemt.

Vol.2 Ik weet dat je fantasieën over een idealistisch leven niet altijd haalbaar zijn, dat weet jij ook.
Gefascineerd laat je de dagen bij je langs glijden, afgeleid door alles wat er om je heen gebeurd realiseer je je dat je niet alles kan onthouden. Hoe mooi het leven wel niet is wanneer je vaker van dezelfde dingen kan genieten, maar hoe beangstigend dat je de wonderen van vandaag over drie weken vergeten bent. Zou je dit moment onthouden?

Vol.3 Je legde me laatst uit dat je zoekt naar voldoening, bestaat dat?
Hoe voel je voldoening zonder tegenslag? Sommige dingen moeten verafschuwd worden voordat je de schoonheid van iets anders kan onderscheiden.

Vol.4 Mag ik een tip geven?
Drink elke kop koffie alsof het de beste is die je ooit hebt gedronken, laat de pure smaak door je lichaam glijden en misschien je lippen branden. Laat de zon op je gezicht schijnen, word bewust van het bloed dat door je lichaam stroomt en het kloppen van je hart. Luister naar de vogels die fluiten alsof er nooit een einde aan deze dag komt. Het tikken van de regen op je raam of het gelach van de mensen buiten. Blijf vol van verwachting en leeg van teleurstelling, er is schoonheid in jouw verdriet. Emotie, gevoel, reactie is hetgeen wat jou uniek maakt.

Vol.5 Jij bent poëzie ,
Jij bent stille avonden met lauwe thee naast een hoge stapel schoolwerk, klassieke muziek door een koptelefoon, geschreeuw van tieners buiten bij een feestje, concentratie problemen tijdens school, een open raam waar je al vaker uit bent geklommen, de dromen over hoe mooi de toekomst kan zijn, de kennis dat deze toekomst een utopie is, kauwgom op de rand van je koffiemok, gordijnen half open zodat de zon naar binnen kan schijnen, brieven die nooit verstuurd zijn, kleding verspreid over de vloer, bloemen die nooit tot bloei zijn gekomen, vorst op een lenteavond, het verlangen naar betere tijden.

Vol.6 Ik weet dat je Tijd verafschuwd, zijn regels zijn te ambitieus volgens jou.
Je vroeg laatst of het verplicht was om aan Tijd mee te werken, weet je nog? Een paar weken later leek je alsmaar vermoeider te zijn, je wou niet meer slapen. Je had woorden zo vaak herhaald dat ze geen betekenis meer leken te hebben: ‘De dagen vertragen totdat tijd geen feit meer is, maar een verzinsel.’
      Jouw angst voor opgroeien begint angstaanjagender te klinken dan het ouder worden zelf.
Het feit dat je weet wat je wilt bereiken als je ouder bent kan ook gevaarlijk zijn.
Realiseer je dat elke hartslag onvervangbaar is, elke seconde onomkeerbaar. Het leven kent geen pauzes. Verwaarloos deze tijd niet door te verlangen naar je dromen die later uit zullen komen. Geniet alsjeblieft van het leven.

Ik weet dat je bang was om te sterven, je had eindelijk een doel, zonder zekerheid.

Reageer (1)


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen