#**A Broken Ghost**# -9-

Men vader keek me aan. ‘is er iets,jack?’vroeg hij. ‘ik voel me niet zo goed..’zei ik. ‘wat heb je dan?’vroeg hij. ‘sinds het ongeval..voel ik me anders..’zei ik. ‘hoe bedoel je anders?’vroeg hij. ‘ik weet niet hoe ik het je moet vertellen,maar ik denk dat..nee,het is te raar.’zei ik. ‘nee,vertel het me. Je weet dat ik je geloof. Je zou toch nooit tegen me liegen.’zei hij. ‘ik..heb nachtmerries. Er gebeuren rare dingen..’zei ik. ‘wat voor rare dingen?’vroeg hij. ‘dat meisje die me wou vermoorden..ik denk dat ze..niet echt was.’zei ik stil. ‘niet echt?’vroeg hij. ‘ja..ik denk dat ik..zucht..geesten kan zien.’zei ik. ‘Uhm..ben je zeker? Ik bedoel..dit is toch niet een stomme grap?’vroeg hij. ‘pa! Nee,ik meen het! Dat meisje,ik denk dat ze een geest is!’zei ik. ‘jongen..geesten bestaan niet,dat weet je toch?’vroeg hij. ‘ja,maar..ik zag ze echt..’zei ik stil. ‘je bent hard veranderd..je geloofde nooit in mythes of geesten. Je speelde voetbal,vocht speels met je vrienden. En nu..niks. Je vrienden herkennen je niet meer,zeiden ze me.’zei hij. ‘wat?’vroeg ik ongelovig. ‘jongen..we maken ons ernstig zorgen om je..’zei hij kalm. ‘wat..denk je dat ik gek ben?’vroeg ik verbaasd. ‘nee,niet gek. Zo wil ik het niet noemen. Maar..misschien heb je hulp nodig.’zei hij. ‘hulp?!’zei ik kwaad. ‘ja..sinds je ongeval ben je stiller. Misschien is het een goed idee om eens met een dokter te spreken.’zei hij stil. ‘een dokter? Pa! Godverdomme! Ik ben niet gek! Het meisje was er echt! Ze wou me vermoorden! En ik zie bloederige handafdrukken en alles..’zei ik. ‘zie je. Kom,we gaan nu naar een dokter.’zei hij streng. ‘pa! Alsjeblieft! Geloof me! Ik lieg niet!’zei ik smekend. ‘jack..je gaat NU mee! Punt uit!’zei hij streng. Zo ken ik hem helemaal niet. Hij is nooit kwaad op me,hij geloofd me altijd. Wat is er dan zo veranderd aan me? Ben ik dan echt gek? Maar ik ben er zo zeker van. Ik heb ze gezien en de politie zag ze niet. Dus is dat een geest. Wat zou het anders kunnen zijn? Ik zweeg en keek hem smekend aan. ‘jack..kijk niet zo. Je komt nu mee,ik wil geen tegenspraak!’zei hij streng. Ik zuchtte en stond dan toch maar op. ‘wat denk ma ervan?’probeerde ik nog. ‘je moeder vind dat je ook veranderd bent en ze is nog bij een vriendin gegaan. Ze komt pas terug als je normaal doet.’zei hij. ‘maar,ik ben toch normaal?’vroeg ik. ‘nee..je moeder is bang van je..’zei hij stil. ‘bang? Waarom?!’vroeg ik verbaasd. ‘je hebt gisteren geslaapwandeld. Je kwam naar onze slaapkamer en bleef voor ons bed staan. Je keek je moeder op een rare manier aan. En toen zagen we dat je een mes in je hand had… nu is je moeder bang van je en ze zei dat ze pas terug komt als je weer normaal bent.’zei men vader. ‘oh..zucht..’zei ik. Wat kan ik hierop zeggen? Ik kan me helemaal niet herinneren. En hoe erg ik men moeder ook haat,ik zou ze nooit vermoorden. Waarom had ik dan een mes vast en weet ik het niet meer? Men vader trok me mee en we gingen naar de auto. Ik ging zitten,hij ook en dan reed hij door naar de dokter. Daar aangekomen,moesten we gelukkig niet wachten. Ik ging op de stoel zitten en de dokter keek ons aan,met zijn handen in elkaar gevouwen. ‘dokter..ik heb u gisteren aan de telefoon al alles uitgelegd. Vandaag heeft hij me verteld dat hij zogenaamd geesten kan zien en dat het meisje hem wou vermoorden. Wat moet ik nu doen,dokter?’vroeg men vader. ‘we zullen enkele tests uitvoeren om te zien wat hij heeft. Dan zal ik nu even bloed trekken.’zei de dokter. Hij pakte men arm en spande het af. Hij pakte een spuit en stak die in een ader. Er liep wat bloed in de spuit en toen het klaar was deed hij er een nat watje op. ‘zo,meneer matters. Ik bel u over enkele dagen voor de uitslag van de tests.’zei hij. ‘en wat moeten we ondertussen doen? Ik bedoel..wat als hij weer slaapwandeld en..’zei hij. ‘maakt u zich maar niet ongerust. Dat zal wel eenmalig geweest zijn.’legde de dokter uit. ‘ok.’zei men vader. We gingen weer naar huis,en men vader sprak geen woord met me. Ben ik dan zo hard veranderd? Ik lieg verdomme niet eens! ‘en nu is het bedtijd.’zei men vader streng. ‘pa! Alsjeblieft! Waarom gedraag je je zo anders tegenover mij?’vroeg ik ongerust. ‘jongen..het is niets. Ga gewoon slapen.’zei hij stil. Ik geloof hem niet. Hij houd iets achter.. Ik denk dat er meer gebeurd is,toen ik in hun slaapkamer stond met dat mes. Wat heb ik gedaan? Ik keek hem verslagen aan,en hij keek me vol met medelijden aan. Maar hij zei niets. Ik zuchtte en stapte de trap op. Ik ging in men kamer en sloot de deur. Ik kleedde me snel om en kroop in men bed. Ik voelde me raar,weeral bekeken. Maar er is niemand in men kamer! Ik mag mezelf niet bang maken… ineens hoorde ik een bonk. Ik schoot snel overeind en keek om me heen. Wat was dat!? Het was te donker in men kamer om iets te zien,maar ik durf het licht niet aandoen. Ik keek naar men bureau en..omg! Er zit iemand op de bureaustoel! Men adem bleef even hangen,ik durfde me niet bewegen. Toch raapte ik al men moed bijeen. ‘is..daar iemand..?’vroeg ik. Ik hoorde iemand ademen. Een zware ademhaling. Gott,wie is dat! Met men bibberende hand deed ik het klein lichtje naast men bed aan. Ik keek weer naar de bureaustoel en gilde!