Hoofdstuk 4

Jacob kwam achter me liggen en sloeg zijn armen om me heen. Ik wou ze wegschuiven maar Jacob legde ze elke keer weer opnieuw om mijn middel. Ik hield Noëlla goed vast en we kropen steeds meer naar elkaar toe. Noëlla begon langzaam te snikken, ik probeerde haar stil te sussen maar het lukte niet. Ik begon te zingen dat deed ik meestal als ze bang was en soms ook als ik zelf bang was, maar het lukte niet Noëlla begon bij elke knal harde te huilen en kroop zelfs onder de dekens dat ze nog minder hoorde. Niet veel later werd het al stiller in het onweer en in Noëlla der gehuil. Ze kwam langzaam weer met der hoofdje onder de dekens vandaan en ik wreef over der slaap zodat ze in slaap zou vallen. Ik viel ook al snel in slaap. Ik droomde raar. Ik stond in een bos en ik moest rennen voor alles. Voor de problemen en voor het gevaar dat dichterbij zou komen. Maar het leek alsof ik stond vast gelijmd aan de grond. Ik keek naar mijn voeten. Maar ik zag niks, Noëlla , mn moeder , het beeld van mijn vader en mn beste vriendin werden bij me weggetrokken. Alles werd langzaam het donkere bos in geslokt.


Ik schrok wakker en zat meteen recht overeind. Noëlla lag er niet meer en het bed was helemaal nat. Ik keek naar mijn andere zijde en Jacob lag gewoon prinsheerlijk te slapen. Ik wou uit het bed klimmen maar iets hield me tegen. “Ze is naar je moeder gegaan.” Ik keek naar de kant waar de stem vandaan kwam. Het beetje maanlicht dat er waas scheen in het gezicht van Jacob die nog met zijn ogen dicht lag. “Oke.” Ik ging weer liggen en ik draaide me met mijn hoofd naar Jacob en ik ging dicht tegen hem aan liggen. Ik had het ijskoud. En hij was bloedheet. Jacob sloeg zijn armen om mij heen en ik wist bijna 100% zeker dat hij moest lachen. Ik deed mn ogen dicht maar de nachtmerrie kwam meer.


Ik was vanacht 5x wakker geworden en ik zat nu aan de tafel in de keuken het was nog maar 6 uur maar ik werd om het uur wakker. En elke keer weer maakte ik Jacob wakker en dat was niet mijn bedoeling. Ik legde mn hoofd op tafel en ik deed mn ogen dicht. Ik dacht aan gisteravond op het strand tot de regen samen met het onweer kwam. Ik dacht aan mijn verjaardag die ik bij mijn oma had gevierd. Ze had speciaal voor mij een pakje gemaakt. Een topje en een rokje. Het was de bedoeling dat ik op blote voeten zou lopen met los haar. Iedereen was meteen in de wolken van me en ze vonden dat ik op Pocahontas leek. Ik voelde me ook wel zo. Een stam , blote voetjes , een pakkie en een tentje om in te slapen. Ik misde mn oma enorm. Maar het beeld vervaagde snel toen ik bijna weer in slaapviel. De nachtmerrie probeerde weer binnen te dringen. Ik deed meteen mijn ogen open en ik wierp snel een blik naar de klok en naar de grond. Het was inmiddel 7 uur en mijn moeder lag nog te slapen. Ze zag er moe uit. Haar haar zat nog erg warrig. Noëlla lag bij mijn moeder in der armen en lag ook nog te slapen. Noëlla had een lach op der gezicht. Ik moest lachen op de manier dat ze er zo vredig bij lagen. “Hey” hoor ik iemand fluisteren. Ik kijk op en zie een Jacob staan die alleen heel simpel een trainingsbroek aanheeft. “Hey, sorry voor de slechte nachtrust.” Ik sta op en neem een grote stap om over mn moeder en Noëlla te lopen. Jacob vangt me aan de andere kant op en lacht naar me. We lopen samen naar de slaapkamer en ik ga op bed zitten terwijl Jacob gewoon lekker gaat liggen. “Je bed is niet mis. En het geeft niet van de nachtrust.” Ik kijk hem aan en ik ga ook liggen ik kijk naar het plafon en begin te lachen.