I see the beach, deep inside.

[POV. Tom]
Ik voel dat het bed iets inzakt wat betekent dat iemand uit bed gaat. Ik draai me zachtjes op me andere zij en kijk naar mijn broer die op het balkon staat. Hij geniet van het uitzicht. Het spijt me Bill. Het spijt me dat ik me gevoelens niet kan plaatsen. Ik ben bang dat mensen het raar vinden en ons niet accepteren. Dat ze ons gaan haten en ons uit elkaar gaan halen. Bij dat idee glijdt er een traan een weg naar beneden. Ik wil hem gewoon niet kwijt. Mijn broer waar ik al me hele leven bij ben. Elk moment van de dag kan ik op hem rekenen. Ik stap uit bed en ga loop zachtjes naar het balkon. En sta naast Bill stil. ‘Waar denk je aan?’ Vraag ik zachtjes. Bang dat iedereen ons hoort. ‘Aan de wereld. Het is zo oneerlijk, mensen accepteren je niet als je anders bent.’ Ik knik zachtjes. Ik kijk naar buiten en snuif de heerlijke ochtend geur op. Bill zijn handen zijn op de leuning geplaatst en ik pak zijn hand vast. ‘Het komt goed, ik beloof het je.’ Ik kijk hem lachend aan. Bill knikt verlegen. Ik geef hem een kus en loop weer naar binnen. Wat een heerlijk gevoel geeft hij me toch.
[POV. Bill]
Tom pakt me hand. Er gaan duizenden gevoelens door me heen. Gevoelens die ik niet kan beschrijven. Me hoofd loopt rood aan. ‘Het komt goed, ik beloof het je.’ Zegt hij lief en kijkt me lachend aan. Ik knik verlegen. Hij draait zich om en laat me hand langzaam los en gaat weer in bed liggen. Ik kijk naar de zee, en probeer mijn gevoelens allemaal te plaatsen wat dus onmogelijk lukt.

Twee gedachten worden één.
Twee liefdes worden gesplitst.
Een zoen die normaal was, word vol liefde.