Chapter nineteen

Esme kwam naar beneden rennen en zei,’Alice en Jasper zijn er over een kwartier.’ Ze bleef abrupt stil staan. Ze staarde een paar minuten naar Lauren en ze keek heel erg verdrietig. Carlisle was bezig, maar Esme rende naar Lauren toe en omhelsde haar stevig. Carlisle wou haar van Lauren af halen, maar Esme stribbelde tegen. Ze keek ons kwaad aan en schreeuwde,’hoe konden jullie dit laten gebeuren!’ Ik schrok van haar reactie. Normaal was Esme heel rustig, maar dit was een hele andere kant. Ik hoorde iemand kloppen op de deur. Emmet liep er naartoe en deed open. Het waren Alice en Jasper. Ze liepen de kamer in en zagen het tafereel. ‘Gelukkig Jasper je bent er. Zou jij Esme willen kalmeren?’vroeg Carlisle. Jasper liep naar Esme toe en trok haar mee naar de bank. Esme werd rustig en gehoorzaamde hem. Lauren was nog steeds bewusteloos. Piep, piep, piep. De monitor gaf aan dat de hartslag weg was. Carlisle ging meteen reanimeren. ‘Edward. Blijf tegen haar praten. Laat haar niet wegzakken!’schreeuwde Carlisle. Edward stond voor zich uit te staren. Hij ontweek uit zijn gedachten en ging tegen Lauren praten. ‘Lauren blijf alsjeblieft hier! We kunnen niet zonder je. Je hebt Esme en Carlisle nog niet leren kennen? Je kunt hier blijven als je dat wil hoor! Riep Edward. Er gingen zo een paar minuten voorbij. Iedereen zat gespannen af te wachten. Edward ging maar door met praten, maar ze kwam niet bij. Carlisle deed een stap naar achteren om Edward de ruimte te geven. ‘Waarom stop je?’schreeuwde Edward. ‘Het heeft geen zin ze is al weg.’zei Carlisle. Edward begon zelf te reanimeren. Iedereen was geschokt door het verlies van Lauren. Esme huilde en Carlisle liep naar haar toe om haar te troosten. Edward ging een paar minuten bij met reanimeren, maar na een tijdje hield hij op want hij wist dat het nu niet meer zou helpen. Hij viel naast het bed. ‘Lauren kom alsjeblieft terug! Ik, ik hou van je.’zei hij stotterend. Opeens ademde Lauren met diepe teugen lucht in. Edward zat nog steeds. Hij had niet door dat Lauren bij was gekomen. Niemand had het door, want iedereen zat te treuren om haar dood. Ik liep naar het bed en Carlisle keek op. ‘Ze leeft nog!’riep ik uit. Iedereen keek op en Edward keek omhoog. Hij trok zichzelf op en omhelsde Lauren. Lauren deed haar ogen open en keek om zich heen. ‘Stop maar Edward ik stik bijna.’zei ze. Edward glimlachte en liet haar los. ‘Waar is Luna?’vroeg ze.