Hoofdstuk 12

Als Edward net weg is gaat weer de deurbel. Ik loop met het vleesmes nog in mijn handen naar de voordeur. Als ik de deur open doe sta ik met mn mes voor Joshua. “Ja zou ik ook doen zus.” Hij klopt op mn schouder en loopt naar binnen en gooit zijn tas naar de trap toe en gaat gewoon in de woonkamer zitten. “Heb je geen huiswerk?” Ik kijk hem vragend aan terwijl ik de deur dicht doe en zijn tas op pak om hem opteruimen. Ik zet de tas naast de trap zodat niemand er over heen valt. Ik loop weer terug naar de keuken terwijl ik word achtervolgd door Joshua. “Nee. Wat eten we? En hoelaat komt mam thuis?” Ik draai me om en wijs met het mes naar Joshua terwijl ik tegen hem praat. “Mam komt om half 1 's nachts thuis en we eten gewoon heel simpel friet met biefstuk ik heb geen zin om veel moeite te doen.” Ik draai me weer om en ik leg het mes in de wasbak. Ik haal de frietpan uit een kastje en zet hem om het fornuis naast het pannetje. “Oh. Oke.” Ik draai me om en Joshua is gaan zitten op de keukentafel. “Maak jezelf nuttig en help even met de tafel dekken dan kunnen we sneller eten.”


Na het eten ruim ik de tafel af en Joshua zit in de woonkamer TV te kijken. Ik kijk naar de klok. Het is nog maar 7 uur. Ik laat een bord vallen als ik de deur open hoor gaan en de stem van mijn vader door het huis galmt. Ik loop boos naar opening van de keuken naar de hal. Mn vader staat daar helemaal nat en aan zijn zijde staat een blond klein vrouwtje. Ze zal net een jaar of 25 zijn. “Wat kom jij doen?” Ik sla mijn armen over elkaar heen en ik kijk mijn vader boos aan. “Millie en ik.” En hij wees naar de dame die naast hem staat. “We vroegen ons af of Joshua en jij van het weekend blijven slapen. Millie en ik wonen in Phoenix. Daar is het veel warmer. En ik kwam mn spullen halen.” Ik kijk hem nog boos aan en en ik kijk dan naar Millie. Net een model. Dun, lang en blond. Het perfecte mens voor mijn vader. “Nou je spullen zitten in die vuiniszak.” Ik wees naar een zak die in de hoek van de keuken stond en ik loop er naar toe om hem te halen en gooi hem dan in de handen van Millie. “En nee we komen zeker niet bij jou en die doos daar in Phoenix slapen. Wat verwacht je nou van ons?” Ik loop boos naar de keuken en ik ruim het kapote bord op en gooi het weg en ik ga verder met de vaat. “Ik wil gewoon dat jullie Millie en der kinderen met open armen ontvangen. Ze is nu ook familie van jullie hoor.” Ik draai me boos om en wijs met het mes wat ik in mijn handen heb naar mijn vader. “Oh dus eerst liet je ons vanochtend in de steek en dan verwacht je nog dat we die WIJF met open armpjes ontvangen terwijl je met der hebt liggen rollenbollen en de kinderen van een andere vent zijn. Nou nee dank je.”
“Luna doe voorzichtig met het mes. Je staat er flink mee te zwaaien.” Ik zwaai nog wat meer met het mes. “En je hebt ook niet eens het lef om mam onder ogen te komen. Want ze is morgen vrij. En vertel me niet wat ik moet doen!” Mijn vader begint zijn geduld en zijn kalmte te verliezen en kijkt me kwaat aan. “Je bent soms erg Luna. Je weigert Millie en der kinderen ook maar 1 kans te geven.”
“Oh dus ik moet iemand een kans geven die op der 16de al een kind had en het inmiddels met mijn vader doet maar een kans geven. Geef jij dan al die mensen die ik ken ook maar een kans. Zou je dat ook tegen mam zeggen dat ze Millie een kans moet geven! Je weet dat mam der nog zou killen ook! Ga lekker naar Phoenix en blijf daar!” Ik sta met tranen in mijn ogen en ik gooi het mes in het water en ik loop naar Joshua die in de opening staat. “Joshua jij komt van het weekend toch wel?” Joshua kijkt me even aan en dan weer naar onze vader. “Nee ik laat Luna en mam niet alleen.” En hij kijkt mn vader nog even aan. “Ik heb het hier met jullie moeder nog wel over. Kom Millie we gaan naar Jesse.”Hij pakt haar hand en Millie kijkt Joshua en mij nog even aan en loopt dan met mijn vader mee. Zodra de deur dicht is begin ik hard te schreeuwen en te huilen. Ik ren naar boven en ik gooi mijn deur dicht en op slot. Ik draai me snel om als ik het idee heb dat er iemand naar me staart.