8.1 Apotamkin onthuld

Ik liep de bibliotheek in en je kon meteen merken dat hij zo ging sluiten. Toch liep ik door naar de balie waar Eline achter zat. Ik kende haar goed en meestal mocht ik wel na sluitingstijd blijven.
‘Hé Eline’, zei ik en ik gaf haar een kus op haar wang. ‘Mag ik nog even blijven na sluitingstijd.’
‘Natuurlijk’, zei Eline blij, ‘maar dan moet je wel zelf afsluiten want ik heb zo een afspraak.’
‘En wie is de gelukkige’, zei ik blij.
‘Mijn moeder’, zei Eline lachend en ik moest ook lachen. ‘Maar nu je er toch ben kan ik wel eerder weg hè. Er is toch niemand meer.’
‘Tuurlijk, ga lekker op bezoek bij je moeder’, zei ik en Eline pakte haar spullen. Ze gaf me de sleutels en toen verdween ze. Ik sloot de deur achter haar en ik keek de bibliotheek door. Voor een klein dorp waarin we woonden hadden we een best grote bibliotheek. Natuurlijk kwamen er ook nog kinderen uit dorpen in de buurt hier naar toe, dus dat was meestal wel gezellig.
Ik liep naar de computer in het midden van de zaal en ik startte hem op. Na ongeveer een minuut te hebben gewacht was de computer opgestart en ik zette het geluid aan. Ik typte in op google de Cold Ones in en ik vond wel wat dingen. De meeste dingen waren onzin, maar ik kwam wel op iets leuks uit: de apotamkin. Ik typte dat in op google en ik kwam iets tegen van wikipedia wat me wel interesseerde. “The Apotamkin is sometimes considered to be a native Indian version of a vampire. There are different kinds of the Apotamkin around the world.” Dat was de zin die ik het prachtigst vond eraan, maar die me ook angst aan jaagde. Dus als dit waar is zijn de Cullens vampieren, maar is dat wel zo.
‘Dat is zo’, hoorde ik een stem achter me en ik sprong op.