39. What's going on?

Carlisle P.O.V.

Fijn, Faith had het bloed uitgespuwd... over mij.
Ik zuchtte diep.
'Waar was dat goed voor?' ik probberde kalm te blijven.
'Sorry'' zei Faith met een heel onschuldige blik en op dat moment schoot de tweeling uit in een lach.
'Ik kan er echt niet aan doen, maar dit smaakt gewoon... walgelijk!'
'Het is ok, Faith. Er is waarschijnlijk wel een logische verklaring voor.' zei ik en ging op zoek naar een vers hemd.


Faith P.O.V.

'Kom!' gilde Diana en sleurde me mee naar de tuin waar de zon als geen ander te keer ging.
Ze duwde me de zon in allebei wachtten we af tot ik ging glitteren... wat niet gebeurde.
Wat is er aan de hand?
'Carlisle!!!' riep mijn zus zo harde ze kon.
'wat is er aan de hand?!' je kon paniek in zijn stem horen.
Diana wees naar mij en ook de dokter zijn mond viel open van verbazing.
'Euhm... ik moet even bellen' zei Carlisle verward en ging naar zijn bureau.
Diana kwam naast me staan.
Zij glitterde, maar ik niet.

Diana P.O.V.

Het is vreemd.
Hoe kan ze nu niet van bloed houden en niet glitteren?
Toen ze transformeerde heb ik de hele tijd naast haar gezeten.
Jasper kwam de tuin in. Ik voelde me ineens rustig en vredig.
Hij wist hoe pissed ik nog was op hem.
'Hou op!' gilde ik zijn richting uit en het kalme gevoel verdween als sneeuw voor de zon.
'Kan ik even met Faith alleen zijn' vroeg hij stil.
Ik keek naar mijn zus en ze knikte.
Tegen mijn zin liep ik het huis binnen. Ik kan niet geloven dat hij zo kalm kan blijven!
Ik schopte tegen de keukenkast.
'Zorg dat er nog wat van het huis over is' Emmett kwam met een grote grijns de keuken binnen.
'Hou je mond' siste ik.
'Someone's in a bad mood.' grinnikte hij 'Moet ik Jasper halen?'
'Nee!' haalde ik meteen uit en stampte de trap op.
Ik passeerde langs Carlisle zijn bureau en hoorde hem bellen met iemand... maar wie?
'Dit kan niet, Aro!! het kan gewoon niet' hoorde ik door de deur heen.
Met Aro dus en hoogstwaarschijnlijk hebben ze het over mijn zus.
Ik zuchte en liet me langs de muur glijden tot ik eindelijk op de grond zat.
Mijn hoofd rustte in mijn handen.
Ik zuchtte weer, dit keer dieper.
Ding Dong!
Ik stond recht en liep richting de voordeur.
'M...Ma...Marshall' ik was totaal verbaasd... het was jaren geleden dat we onze broer nog hadden gezien en nu opeen komt hij hier... bij de Cullens.
Hij had ook koffers bij.
'Hey Zussie! Blij om me weer te zien?' hij knuffelde me bijna dood, maar best dat ik dat al was, en de glimlach op zijn gezicht was goud waard.
'Tuurlijk! Kom binnen. Waarom al die koffers? En waar is Hailie?'
'Rustig aan, ten eerste: als je het niet erg vindt zou ik graag hier een tijdje wille logeren en ten tweede: Hailie is bij mam en pap.'
'Dat logeren zal denk ik gee probleem zijn. Momentje, ik zal het gaan vragen'
'Aan wie?'
'aan Carisle, dit is zijn huis'
'die dokter?'
Ik knikte.
'Ok, ik zal wel een kamer vinden' en naar boven was hij met zijn koffers achter hem aan.


Sorry mensjes dat het zolang geduurd heeft, ma khad het wel wa druk op school en terug probleempjes gehad met mijn rUg enzo... Maar nu is da weer voorbij
Dus, veel plezier

<3