Three days pain

Een scherpere pijn dringt mijn lichaam binnen. Ik begin te gillen, nog steeds met mijn ogen gesloten. Mijn lichaam staat in brand en ik verlang naar de dood. 'Dood me!' gil ik wanhopig. Dit is nog erger dan eerst. Wie is die schoft! Als ik hem te pakken krijg is hij nog lang niet jarig, nouja, ik denk niet dat ik ooit nog met deze pijn kan leven. Ik begin weer te gillen. 'Stil maar,' zegt een lieve stem. Ik blijf doorgillen. De pijn is onverdraaglijk. 'Alsjeblieft!' gil ik bang. 'Vermoord me!' ik gil niet meer. Ik voel me kalm, maar de pijn brandt nog steeds in mijn lichaam. 'Nu!' schreeuw ik nog voordat mijn ogen dichtvallen en ik niks meer voel. Mijn lichaam word zwaarder en ik voel dat ik wegzak. 'Het is voorbij.' meld de lieve stem me. Dan is alles weg, ik slaap ofzoiets. Misschien ben ik wel dood of bewusteloos. Ik raak in paniek. 'Stil maar, je gaat niet dood. Je word perfect.' zegt de lieve stem.