Thanks mum!

Snel liep ik naar boven, waar mam was. 'Moet ik vanavond voor 2 minder dekken?'vroeg ze lachend.
Ik knikte en ze gaf me een zak. 'Omdat ik bijna zeker wist dat je vanavond wel met hem weg zou gaan.'
Ik keek haar verbaasd aan.
'Doe nou maar aan,'lachte ze.
Ik deed de zak open en keek verwonderd naar het paarse jurkje. (foto hierboven.)
'Wauw mam, dankje!'
Ze glimlachte en haalde haar schouders op. 'Ik hoopte dat je het mooi zou vinden.'
'Tuurlijk! Thanks!'
'Doe het nou maar snel aan,'drong ze aan.
Ik knikte en liep naar mijn kamer.

Justin's pov:
Hoe lang stond ik hier al? Een kwartier? Duurt het zo lang om snel andere kleren aan te trekken bij meisjes?
Duidelijk wel, dus.
Ik zuchtte en plots kwam er een klein meisje de woonkamer binnen.
Juist, Chloë had een klein zusje. Owh, shit. Ik kende haar naam niet!
'Hallo Julin,'brabbelde ze tegen me.
Ik lachte. 'Hallo, meid.'
'Jij bent he vliende van Chlolë he?' Ze lachte lief naar me.
Ik knikte. 'Hoe is jouw naam?'
Ze deed haar mond open en deed hem toen weer toe. Haar lach verdween. 'Ik mag mij naam niet aan vleeme mense zeggen.'
Ik lachte. 'Dat is flink dat je dat dan niet doet.'
Ze glimlachte weer naar me. Haar lach was zo schattig, dat ik terug glimlachte. 'Dankluu!'
'Wat is flink?'vroeg Chloë terwijl ze binnenkwam.
'Chlolë!'riep haar zusje, waarvan ik dus nog steeds de naam niet kende, tegen haar.
Ze liep naar Chloë en klampte zich vast aan haar been.
Chloë lachte. 'Hallo, Isabella.'
Dat wist ik dan ook weer. Isabella.
Isabella lachte lief naar Chloë.
'Klaar?'vroeg ik.
'Jhlaa,'antwoordde Isabella.
Chloë en ik lachten. 'Ja,'antwoordde Chloë. Dan wendde ze zich tot haar zusje. 'Isabella, ik denk dat mama vanavond lekkere pannenkoekjes gaat bakken. Ga maar kijken wat mama is aan het maken. Misschien mag je wel mee koken.'
Koken leek het toverwoord te zijn. Isabella's ogen werden groot en ze liep naar de keuken waarbij ze niet één keer viel. 'Mamaa! Mamaa!'riep ze. 'Ik mlag hepen!'
Ik liep naar Chloë toe en stak mijn arm uit. 'Zullen we?'
Ze glimlachte. 'Tuurlijk.'
Ze pakte mijn arm aan en arm in arm liepen we naar de auto.
In de auto zetten we weer de radio op.