Hoofdstuk 4

Toen Capra er was, konden we beginnen te kijken. Ik vroeg me wel af waar dat speldje in haar haar vandaan kwam. Het vreemde was dat de Capitool waardige prul haar goed stond. Ze keek verwonderd de kamer rond en liet haar blik op elk van ons even rusten. Haar blik bleef iets te lang hangen in een hoek van de zetel. Dit was de eerste keer dat ik de oude man die daar zat beter bekeek. Hij zag eruit als een bejaarde hippie en kraamde de hele tijd filosofische onzin uit. Ik was er gefascineerd door, hij was immers de eerste filosoof die ik in levende lijve zag. Technisch gezien klopte dat misschien niet helemaal, want hij zat al zo lang ik me kan herinneren in een hoekje op het podium tijdens de boete, maar had nog nooit iets gezegd. Ik heb me laten vertellen dat dat kwam doordat hij met een gesprek de burgemeester in een identiteitscrisis heeft gestort en een ander jaar één van zijn tributen depressief was tijdens de spelen, wat uitdraaide op de mooiste moord in de geschiedenis van Panem.
Ondertussen zette Yolanda het scherm al aan. Ook al was ik thuis tamelijk veel luxe gewoon in vergelijking met de rest van het district, dit was een totaal andere categorie. Yolanda drukte Capra ook een notitieboekje in haar handen en ging zitten. Het centrale plein van District 1 kwam in beeld. Ik stond elke keer weer versteld van de prachtige architectuur van de gebouwen en de rijk versierde kleren. Zo te zien was de vrouwelijke tribuut van dit jaar het meisje met lang, bruin haar en een gezicht dat me bekend voorkwam. Waarschijnlijk had iemand van haar familie al eerder meegedaan in de Hongerspelen. Het kwam in de rijke districten wel vaker voor dat de kinderen van een winnaar of zo meededen. Wat me ook opviel, was dat zij bijna de hele tijd in beeld was, terwijl we de jongen bijna niet te zien kregen. Terwijl Yolanda een stukje doorspoelde, keek ik op mijn papiertje. Ik moest hier iets nuttigs schrijven, iets dat ik nodig had om een goede indruk te maken op de andere tributen en het Capitool, en iets waarmee ik mijn vijanden zou kunnen inschatten. Ik besloot dat ik tijdens de trainingen de andere tributen wel zou inschatten, zoiets moest ik zelf doen. Om toch iets nuttigs te doen, maakte ik zes kollommen en schreef daarin alle namen van de Chinese sterrenbeelden van Geit tot Rat, als ik interessant wou zijn, moest ik mijn horoscopen ook een beetje op de personen afstemmen, want ik vreesde dat de gebruikelijke "Je leven staat op het punt om drastisch te veranderen, wees aardig voor je collega's" bij deze mensen niet zou werken.
Ik keek op naar het scherm, waar het meisje van daarnet te zien was. Yolanda gaf een uitleg waardoor Selma eindelijk moest stoppen met kleren te beoordelen. Zoals ik al dacht, was het zelfverzekerde meisje op het scherm de dochter van een van de vorige winnaars en had zich dus enkel voor het plezier aangeboden, zogenaamd om haar broer te wreken. Ik wilde net haar naam bij os en rat schrijven, toen bleek dat ze nog maar 17 was, wat betekende dat Zilver Speerder een tijger of os was.