Chapter fifteen

Waarom heeft ze zich aangesloten bij Victoria? Een van de wolven zag het en rende op haar af. Emmet gaf een teken dat de wolf moest stoppen. De wolf liep jankend weg met zijn staart tussen zijn poten. Ik had medelijden met Emmet. Wie kon er nou tegen zijn vroegere geliefde vechten. Toen Rosalie weg wou lopen greep Emmet haar bij de resten van haar mantel en trok haar naar zich toe. Hij leek net of hij haar ging zoenen, maar in plaats daarvan draaide hij haar nek om en ze lag daar weerloos op de grond. Maddie liep naar hem toe om hem te troosten. Hij huilde niet, maar hij leek wel verbaasd door zijn actie alsof hij het niet had gedaan. Hij ging naar hout zoeken om een vuur te maken om Rosalie te verbranden. Victoria had zich al losgemaakt van de groep wolven en rende weg met een grijnzend gezicht.
Ik keek op en zag dat Edward en Lauren eraan komen.

Lauren kwam naar me toe gerend en omhelsde me stevig. Ze ging staan en liep een eindje achteruit om de situatie te bekijken. Mijn aandacht was op het vuur gericht dat werd aangemaakt. Lauren slaakte een pijnlijke kreet. Ik keek naar haar en ik zag dat de overgebleven vampier haar had gebeten. Edward rende op haar af en knielde bij haar neer. De wolven rekenden af met de vampier en gooide het vlees in het vuur. ‘Ze moet naar Carlisle!’zei Emmet. Edward onderzocht de wond en zei,’Het gif is al te ver ik moet het eruit zuigen!’ Voordat Emmet en Maddie konden reageren zette Edward zijn tanden in haar arm. Emmet en Maddie keken ongerust toe, ik zag dat Edward’s donkerder werden. ‘Edward! Stop!,’schreeuwde Maddie. ‘Edward luister nou!’ Edward reageerde niet en Emmet wou Edward vast grijpen en weg trekken, maar Edward duwde hem weg. ‘Ze gaat dood, je zuigt al het bloed uit haar lichaam!’schreeuwde Maddie. Maar Edward luisterde maar niet en Lauren’s ogen zakte langzaam nar beneden. Emmet was weer terug en trok Edward deze keer hardhandig weg. Edward viel meters weg. Maddie pakte het lichaam van Lauren en riep naar Emmet,’Ik breng haar naar Carlisle, hoe jij Edward weg!’
Toen was Maddie verdwenen in het donkere bos. Ik voelde me langzaam wegzakken en opeens was alles een grote duisternis…