Hoofdstuk 7

Waar waren we ook al weer gebleven? Oh ja, Maurice lag in het ziekenhuis en Richard zat vast in jail. Ook dit hoofdstuk hebben we een nieuw karakter, *ahum* ''tromgeroffel'' het isssss: , Boontje, boontje is een meisje btw. HAHAHAHAHA wat een mooie naam #Liekeisweereenslekkerorigineel. Nou op naar het verhaal.
Het was vandaag weer eens een donkere dag. Het was koud en Elisa moest alweer alleen naar school toe fietsen, gelukkig kon ze kijken naar de foto van Richard die ze op haar fiets had geplakt. Ze zou vanmiddag Richard opzoeken in de gevangenis, want ja, die zat vast. Elisa had het ook nog eens uitgemaakt met Maurice, die nu heartbroken in het ziekenhuis ligt. Toen ze eenmaal op school aan kwam ging het brandalarm wel 100x achter elkaar af. Elisa helemaal stressen natuurlijk en sprintte gelijk naar buiten, maar na 90 keer naar buiten rennen was ze zo uitgeput dat ze hijgend op de grond lag. Gelukkig kwam Thimor, die al eerder in een hoofdstuk voor kwam, haar redden. Elisa vond dit niet zo leuk en stompte in zijn gezicht en zei: "flikker toch op Thimor!'' Elisa kreupelde naar buiten en ja hoor, natuurlijk lag haar tas nog binnen. ''Oh nee'' denkt Elisa ''nu staat straks mijn foto van Richard in de fik, dat mag ZO NIET gebeuren.'' Elisa rende zo hard mogelijk door de menigte heen, maar knalde op het einde tegen de dichte deuren aan. ''AU", dat deed pijn. Maar Elisa was niet van plan om op te geven. Ze gooide de deuren over en liep vervolgens op een rap tempo naar de plek waar haar tas lag. Toen ze op de plek kwam, zag ze dat haar vogeltjes tas ineens weg was. "OH NEE, WAAR IS MIJN TAS, POTVERDIKKIE''. Elisa rende de hele school door, op zoek naar haar tas met daarin de foto van haar toekomstige boy. Elisa gaf het op, ze barstte in huilen uit. "Nu heb ik niks meer wat mij herinnerde aan de tijd met Richard.'' Opeens hoorde ze gerommel achter zich, het was Richard. Richard was escaped from prison #prisonbreak. Drie keer raden welke tas hij in zijn hand had, het was Elisa's tas. Elisa was zo blij om hem te zien, rende in zijn armen en gaf hem een dikke smakkerd op zijn lippen. Zo stonden ze ongeveer 10 seconden lang. Samen liepen ze de school uit, hand in hand wel natuurlijk. Elisa en Richard hadden besloten om te gaan spijbelen die dag. Elisa vond dit wel een beetje spannend hoor, maar ze was tenminste bij haar lover. Ze liepen samen naar een open grasveldje en lagen daar voor een tijdje in het gras. Opeen hoorde ze gesnik naast zich. Richard was ineens aan het huilen, met harde snikken er tussen door. Elisa sloeg een arm om hem heen en troostte hem. Uiteindelijk vertelde Richard dat iedereen hem verlaten had, waarop Elisa zei: "Ik snap hun wel, je bent soms wel echt een klootzak, maar ik ben er altijd voor je babe.'' Dit troostte Richard niet echt en begon hij nog harder te huilen. Elisa wist niet meer wat ze moest doen en rende weg, weg van Richard, weg van haar verleden en op weg naar huis. Wat een dramatisch einde HAHAAHHAHAHAH.
Ik weet dat Boontje niet in dit verhaal is gekomen, maar hopelijk komt ze wel in het volgende hoofdstuk voor.