Het geheim

Mimir keek me doordringend aan. "Wat ik je nu ga vertellen, moet geheim blijven tot ik het zeg. Het gaat om een wraakactie." Nu was mijn interesse gewekt. Ik kon mijn nieuwsgierigheid amper nog bedwingen terwijl ik vroeg: "Wat voor wraakactie dan?"
Mimir begon te vertellen: "Je kent waarschijnlijk wel het verhaal van hoe ik zo geworden ben." hij wierp even een mistroostige blik op de plaats waar zijn lichaam gezeten moest hebben en ging dan weer verder: "Ooit woonde ik bij de Aesir. Ik werd door iedereen gerespecteerd voor mijn wijsheid. Toen de oorlog tussen de Aesir en de Vanir uitbrak, werden ik en Hœnir uitgeleverd aan de Vanir, in ruil voor Freyr, Freya en hun vader Njörd. Om de vrede tussen onze families te bewaren, zouden wij bij de Vanir gaan wonen." De bittere uitdrukking op zijn gezicht sprak boekdelen. "Door mijn wijsheid vertrouwde dat stelletje zwervers mij echter niet helemaal en ik werd nooit uitgenodigd voor belangrijke dingen. Hœnir vertrouwden ze wel, maar die had niet mijn verstand dus voor elke beslissing vroeg hij me om raad. Maar toen de Vanir er achter kwamen dat ik alles in zijn plaats besliste, werden ze boos en hakten ze mijn hoofd er af. Ze gooiden het helemaal tot in Asgard, waar Odin het vond. Hij wist met kruiden en een paar spreuken mijn hoofd te redden, waardoor ik nu weer leef." Dit verhaal kende ik al en ik begreep niet waarom Mimir na al die jaren nog wraak wou. De Vanir hadden hun fout al lang ingezien, dus ik zei: "Het is toch goed dat je weer leeft?"
Mimir zuchtte en zei: "Inderdaad, maar mijn trots was gekrenkt. Als je me laat uitpraten, kan ik nu tot de essentie van het verhaal komen.
Odin legde mijn hoofd hier, op de bron en riep alle Aesir samen om over deze schandelijke gebeurtenis te vertellen. Iedereen reageerde geshockeerd, behalve Thor. Die begon te lachen. Kan je het geloven? Ik was net vermoord door dat stelletje verraders en die mislukkeling lachte me uit! Hij heeft me zelfs nooit zijn excuses aan geboden!" Het hoofd kleurde helemaal rood. "En sindsdien zin ik op wraak. Ik krijg hem nog wel, wacht maar af!" Ik was een beetje geschrokken dat het hoofd van een wijsheidsgod zo agressief kon zijn, maar liet het niet merken. Ik vroeg zo nonchalant mogelijk: "En wat was je plan dan?" Er verscheen een snode grijns op het gezicht. "Wel, ik zie veel en ik hoor veel, dankzij de offers van Odin en Heimdal." Ik dacht aan de vrolijke man met één flapoor en de éénogige oppergod en kreeg kotsneigingen. Natuurlijk kende ik de verhalen, maar ik werd er toch niet graag aan herinnerd dat hun oor en oog hier in de bron van deze gestoorde god van de wijsheid lagen. "Dus vang ik zo nu en dan eens iets op, zoals dat Thor pantoffels heeft in de vorm van roze eenhoorns." Verbaasd staarde ik Mimir aan. Had ik dat goed gehoord? De serieuze, agressieve dondergod met zijn onverstoorbare reputatie had roze eenhoornpantoffels? Een normaal mens zou nu lachen, maar ik was te verbaasd om te reageren. "Ik begrijp het" zei ik dus maar. Ik moest die pantoffels zien te bemachtigen zodat Mimir Thor voor alle goden belachelijk kon maken. "Thor is heel gehecht aan die pantoffels, dus dat zal een prachtige reactie uitlokken." Zei Mimir. "Heb je nog vragen?" Ik schudde mijn hoofd en Mimir beloofde me dat als ik hem die pantoffels kwam brengen, ik een slok van zijn bron mocht drinken. Toen mocht ik gaan.