Chapter eleven

Ik was naar boven gegaan en lag op de sofa in mijn kamer. Nadat ik had besloten hier te blijven kreeg ik een eigen kamer en het was in een dag al klaar. Ik hoorde een deur dichtklappen en zag dat Rosalie door de gang liep met een weekendtas. Ze smeet een vaas naar Emmet’s hoofd. Emmet duwde haar op de grond en ze viel van de trap af naar de begane grond zonder ook maar een schrammetje. Ik keek op en zei,’Wat ga je doen Rosalie?’’Ik ga weg, weg van Emmet ik kan het niet meer uithouden bij hem.’Ik was alleen met Emmet thuis want de rest was weg of gaan jagen. Ik rende naar Emmet’ kamer en sloeg de deur open. Emmet stond voor het raam en keek niet om. ‘Gaat het wel?’vroeg ik. Hij zei niks, maar ik kon wel raden hoe het met hem ging. Slecht. Wie zou dat niet zijn nadat je grote liefde je had gedumpt. Hij keek om en zei,’Ik kon het niet meer uithouden met Roos en zij niet met mij. We hebben besloten om uit elkaar te gaan, nu het nog kan.’zei Emmet. En hij glimlachte om mij gerust te stellen. Ik kwam naar hem toe en zei,’Ik vindt het goed dat jullie deze keuze durfde te maken, maar jullie haten elkaar nu.’Emmet zuchtte en zei, ‘Dan moet het maar zo, liever dit dan dat ik nog langer bij haar moet blijven. Ik gaf Emmet een knuffel en we liepen naar beneden om het glas op te ruimen voordat de anderen thuiskomen…