Is this real?!

Dansen. Dat was wat ik nu nodig had, ik greep mijn spullen bij elkaar en sprong op mijn fiets. De dansschool lag maar een kwartiertje rijden van mijn huis.

Ik stak de cd in de cd-speler en drukte op "play". Love Me klonk uit de boxen die in de hoeken van de zaal stonden. Ik sloot mijn ogen en begon te dansen... Ik fantaseerde er zelf bij dat Justin Bieber hier écht bij me in de zaal stond en dat hij Love Me speciaal voor mij zong. Was het maar waar... Toen de laatste noten van Love Me nog naklonken opende ik mijn ogen, misschien was het niet zo'n goed idee om op Justin Bieber te gaan dansen. Zo kon ik me natuurlijk niet afleiden! Zuchtend liep ik me op de grond zakken, waar had ik eigenlijk zin in? In niets. In in mijn bed kruipen en er nooit meer uitkomen... Maar dat kon natuurlijk niet. Ik hoorde dat de voordeur van de dansschool door iemand werd opengetrokken, een paar seconden later hoorde ik voetstappen op de trap die naar de kleedkamers leidde. Wie komt hier op dit moment in godsnaam nog dansen? Meestal was ik hier alleen! Hier naast was natuurlijk ook nog de looppiste waar veel mensen wat rondjes op kwamen lopen. Nieuwsgierig als ik was, stond ik op en liep naar de piste. Ik wou die geheimzinnige loper wel eens ontmoeten. Ik zag een jongen lopen. Een knappe jongen. Een héél knappe jongen! Blijkbaar had hij me gehoord want opeens draaide hij zich om. Mijn hart maakte overuren want, ik keek recht in het gezicht van... Justin Bieber!