Chapter 7

Ik sta voor de spiegel, Eliza staat naast me. Ik voel me zo vreemd in mijn jurk. Hij is donkerblauw. Hij is van moeder geweest. Ik zie eruit als een echte Ravenklauw. 'Kunnen we niet gewoon doen alsof we ziek zijn?' vraagt Eliza. Zij gaat samen met Corban Jeegers. Heeft Lucius "geregeld". Ik zucht. 'Ja, of dood.' Ik hoor iemand achter me. Ik draai me om. Het is Meghan, in haar zachtroze jurk. 'Denk je dat Dimitri dit mooi vindt?' Ze heeft haar blonde haar opgestoken. Eliza en ik knikken. 'Zeker. Waarom niet?' Ze glimlacht breed. 'Gelukkig.' Ze loopt naar de trap. 'Komen jullie?' We knikken. 'Hier gaan we dan,' zegt Eliza.
We lopen de trap af. Meghan staat al bij haar afspraakje. Het is de kampioen van Klammfels. En waarschijnlijk ook degene die het toernooi gaat winnen. Op het moment staan we laatste. Er is nog maar een wedstrijd, maar ik zie het somber in. Niet dat het me heel veel boeit. Ben blij als die studenten weg zijn. Ik zie Lucius en Jeegers al staan. Ik hoor Eliza zuchten. 'Ik had eigenlijk gehoopt dat hij in coma zou liggen,' zegt ze. Ik grinnik. 'Ja, inderdaad. Lucius leeft ook nog.' Jeegers heeft ons gezien en zwaait. Hij tikt Lucius aan, die zich omdraait. We lopen de trap af. Ik zie dat Lucius me aanstaart. Hij lijkt...Onder de indruk? We stoppen. 'Hey,' zegt Corban. 'Je ziet er mooi uit, Eliza.' Eliza glimlacht een beetje ongemakkelijk. 'Dank je wel.' Ik zie dat Lucius naar me staart. Ik haal mijn schouders op. 'Hallo?' zeg ik. Hij lijkt op te schrikken, en schraapt zijn keel. 'Je ziet er prachtig uit, Espen.' Ik kijk even naar Eliza. 'Dank je, Lucius.' Ik kijk even naar Meghan, maar die is druk bezig met haar date. Ze...zoenen? De rest heeft het ook gezien. 'Ze laat er geen gras over groeien,' zegt Eliza. Ik knik. 'Bedoel, leuk voor haar. Maar moeten we het allemaal zien?' Eliza haalt haar schouders op. 'Blijkbaar wel. Kom, we gaan de zaal in.'
Het is druk, de muziek speelt. En wij zitten aan een tafeltje, voor ons uit te kijken. Meghan heeft nog geen enkele keer iets tegen ons gezegd. Nog steeds bezig met Dimitri met de spannende achternaam. 'Eliza, wil je dansen?' vraagt Corban. Een beetje verbaasd kijkt ze hem aan. 'Eh..' Ze kijkt naar mij. Ik haal mijn schouders op. 'Ja, is goed.' Ze staan op en lopen weg. Ik kijk haar na. 'Dus, nu dat we alleen zijn. Vindt Corban Eliza leuk?' Lucius gaat even verzitten. 'Ja. Hij weet dat ik jou ken. En jij bent vriendinnen met haar.' Ik knik. 'Maar wij zijn niet echt..vrienden. Toch?' Hij kijkt me aan. 'Zou je dat willen?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb er geen problemen mee. Als je niet meer zo vervelend doet.' Hij frutselt wat aan een servet. 'Ja...Daar heb je wel gelijk in. Ik denk dat ik het wat ver heb laten komen. Ik moet toegeven dat ik niet weet hoe ik het anders moet doen. Ik praat er thuis eigenlijk niet over. Vader en moeder waren erg blij dat je ja had gezegd.' 'Hoe bedoel je?' vraag ik hem. Hij haalt even diep adem. 'Vader en moeder zijn op zoek naar een toekomstige echtgenote voor me.' Verbaasd kijk ik hem aan. 'Echtgenote? Maar je bent dertien! Ik ben dertien.' Hij knikt. 'Het is niet zo dat ik volgend jaar al moet trouwen. Maar onze families zijn bevriend. Ik ben de enige erfgenaam van mijn vader. En als ik het zelf voor het kiezen zou hebben, zou ik het niet erg vinden als jij het zou zijn.' Ik begin te blozen. Snel kijk ik weg. 'Oh. Dank je.' Hij legt zijn hand op de mijne. Ik kijk hem aan. 'Wil je dansen?' vraagt hij. Ik knik. 'Ja, is goed.' We staan op en lopen naar de dansvloer. Een beetje onwennig houden we elkaar vast en beginnen te schuifelen. Ik kijk rond of ik Eliza zie. Ze danst nog steeds met Corban. Ik kijk of ik Meghan zie. Daar staat ze, met Dimitri. In het midden van de dansvloer, te zoenen. Ik rol met mijn ogen. Serieus? Ik hoor Lucius grinniken. 'Wat?' vraag ik hem. 'Niks,' zegt hij. Ik trek een wenkbrauw op. 'Niks?' vraag ik hem. Hij komt dichterbij en druk een kus op mijn wang. Ik bloos even. Ik kijk naar de vloer. Dit is raar. Waarom doet hij dit? Voor zijn ouders? Of vindt hij me echt leuk? 'Je bent stil,' zegt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Oh.' Hij omhelst me. Ik blijf stokstijf staan. Waar is hij mee bezig? Hij laat me los en kijkt me aan. 'Is alles in orde?' Ik slik even. 'Eh...Ik ga even naar het toilet.' Zonder op antwoord te wachten loop ik snel weg, naar het toilet. Ik duw me door de massa's door, de zaal uit. 'Espen, wacht!' Ik ren het toilet op. 'Espen!' Ik draai me om. Gelukkig, het is Eliza maar. Ze loopt naar me toe. 'Gaat het? Ik zag je opeens snel weglopen. Heeft hij iets gedaan bij je? Of geprobeerd?' Ik schud mijn hoofd. 'N-nee...' Ik veeg mijn haar uit mijn gezicht. 'Het is gewoon heel raar. Want hij vindt me volgens mij echt leuk.' Ze komt dichterbij. 'En vind jij hem ook echt leuk?' vraagt ze. Langzaam knik ik. 'Ja, dat denk ik wel.' Ik slik even. 'En jij en Corban?' Eliza bloost even. 'Ja, dat is op zich ook wel iets..' We blijven even staan. 'Dus wat doen we ermee?' vraag ik haar. Ze haalt haar schouders op. 'Geen idee. Het maar gewoon zijn gang laten gaan?' Ik knik. 'Ja, ik denk dat dat het beste is.'