#11 Thats me, i am a vampire.

'Over die oude legendes hé, zou je me wat meer kunnen vertellen daar over?' Ik keek Jacob vragend aan. 'Bells ik had je het graag willen vertellen maar ik moet zo naar vrienden.' Hij keek me verontschuldigend aan. 'Oh, andere keer dan maar?' Ik probeerde zo opgewekt mogelijk te klinken. 'Wacht, ik heb nog een boek over die legendes!' Hij rende naar boven, en binnen no-time was hij terug. 'Alsjeblieft, Bells.' Jacob gaf me een kus op mijn voorhoofd, en gaf me het boek. 'Het spijt me Bell, kom een andere keer terug!' Hij glimlachte, en ik glimlachte terug. 'Geeft niet!' Ik zwaaide, en liep de deur uit met het boek in mijn handen. Ik stapte in mijn auto, en reed naar huis. Ik stapte uit, en deed de voordeur open. 'Hai Pap.' Ik glimlachte, en liep naar hem toe. 'Sorry dat ik zo laat ben, ik was even bij Jake.' Ik knikte verontschuldigend. 'Ik heb maar wat vis gehaald, wil je?' Charlie bood mij wat vis aan. 'Nee, ik maak wel een boterham.' Ik maakte een boterham en at het snel op, en liep naar boven. 'Huiswerk, pap!' Riep ik snel en ik liep de trap op. Zodra ik op mijn bed zat, opende ik het boek. Mijn oog viel op ''Steenkoud, heel snel, onmenselijk mooi en rood of caramel of zwarte ogen.'' Ik las verder, en schrok.. 'Dit was niet de bedoeling.' Hoorde ik een fluwelen stem. Voor dat ik het wist, werd ik over zijn schouder gelegd, en rende hij de donkere nacht in. Hij ontweek makkelijk alle bomen, en ik zag het huis van hun naderen - De Cúllens. Ik werd op een bank gesmeten, en keek in de ogen van Edward. 'Het spijt me, naja ons.' Hij pakte mijn hand vast, en knielde naast de bank neer. De kamerdeur werd opengegooid en ik zag een gedaante - Alice. 'Sorry Bella! Dit was zo niet de bedoeling! Maar we doen je geen pijn, écht niet!' Alice ratelde maar door, maar ik was niet bang terwijl ik dat wel zou moeten zijn. 'Rustig maar Alice, ik ben niet bang.'