Hoofdstuk 5

5 maanden geleden ben ik begonnen met het schrijven van waargebeurde verhalen over Elisa Mulder, zie hierboven een foto met haar nieuwe lover.
Ik ben een tijdje gestopt met het schrijven omdat ik geen inspiratie meer had, maar nu, o ja, nu heb ik zulke goede ideeën. Ik hoop dat je er blij mee bent Elisa. Neem de tijd en GENIET AHAHAHAH.


Vandaag, 24-06-2020, is er toch weer eens iets leuks gebeurt in de achterstandswijk: ''de lange wijden.'' ochetochetoch. Het verhaal gaat zo: Zoals gewoonlijk wordt Elisa wakker in haar prinsessenbedje. Ze springt uit bed, loopt naar de wastafel, poetst haar tanden met haar roze prinsessen tandenborstel, kleedt zich aan, loopt naar beneden en begint haar tas in te pakken. 30 minuten later stapt ze op de fiets en fietst ze, in haar uppie, naar school. 'Poeh wat waait het hard' denkt ze. Ze komt bijna niet vooruit. Gelukkig is ze er bijna en hoeft ze niet meer zo hard te trappen. Net voor de school is er een kruising, dus de kinderen uit Oosterwolde, Noordeinde en verweggiestan komen vanaf de andere kant, dus ook Elisa's secret lover Thimor. Thimor is tot over zijn oren verliefd op Elisa. Elisa komt lekker aanfietsen en ziet Thimor, ze hoopte dat hij haar niet had gezien, maar helaas. Hij had haar wel gezien. Thimor zwaaide, stapte van zijn fiets af, rende naar haar toe en gaf Elisa snel een kus op de hand (in films is dat altijd zo romantisch, de prins kust de prinses op haar hand en 3 uur later trouwen ze en leven ze nog lang en gelukkig. We hopen maar dat dat niet gebeurt bij Elisa, nou ja dat trouwen gedoe dan hè). Ze schaamde zich dood. ''OH NEE, wat als iemand dit heeft gezien?'' Met een rood hoofd loopt Elisa naar binnen. Ze rent naar haar bestie toe. ''Je raadt nooit wat er net is gebeurt'' schreeuwt ze bijna in Lieves gezicht. "Thimor gaf me net een kus op mijn hand, echt iel wat een viezerik, ik moet zo snel mogelijk mijn hand wassen". Helemaal bezweet loopt ze haar lokaal binnen en je raad nooit wie ze daar zag zitten, het was Maurice HAHAHAHAHAHAAHHAHA. Maurice stond bij Elisa's tafel met een grote bos rozen (over Maurice heb ik eerder al verteld, dus als je niet meer weet wie hij is, lees dan weer even hoofdstuk 1 en 2. Hij had zich helemaal opgetut, in hoeverre dat kan voor een jongen van 14. Dit is wat hij aan had: Een rood pak (wat matcht bij de bos rozen die hij aan Elisa wilde geven), z'n haar in de gel en felblauwe schoenen, nobody knows why maar blijkbaar vindt hij dat dat kan. ''Ik kan nu nog wegrennen'' denkt Elisa. Toch loopt ze door. ''Oh nee, wat gaat hij nu weer doen?'' Jaja Maurice de romanticus ging op zijn knietjes voor die knappe meid. ''Wat moet ik nu zeggen? Ik vind hem eigenlijk best wel leuk, maar niet ZO leuk. Ik zeg wel gewoon ja, dan ben ik ook af van Thimor en Sapje.'' denkt Elisa. Het antwoord galmde door de hele school heen. Maurice huilde van geluk en Thimor en Sapje hadden een gebroken hart. Denk maar niet dat het hier bij blijft hoor, reken er maar op dat die jongens gaan vechten voor de liefde van Elisa.
CLIFFHANGER OEEEE