2.

De volgende ochtend word ik wakker. Alles is zoals gewoonlijk.
Ik stap uit mijn bed en ik loop naar de eetzaal.
Cassandra staat net op.
Ik groet haar en dan stort ik me als een dame op het ontbijt.

's Middags loop ik alleen door het kasteelbos.
Ineens struikel ik over iets.
Ik val op de grond.
Alles doet pijn.
'Prinses? Gaat het' zegt een onbekende stem.
Ik voel me duizelig te erg om antwoord te geven.
De jongen laat me tegen een boom aan zitten en hij stelt zich voor als Mitchell Robertson.
Na een tijdje gaat het weer en ik sta op.
'Dankje' zeg ik tegen Mitchell.
'Wat doe je eigenlijk hier in de kasteel bossen, ik heb je hier nog nooit eerder gezien?' vraag ik.
'Jagen op de wilde zwijnen, en kan best kloppen ik ben vandaag aangenomen als stal knecht' antwoord Mitchell
Ik glimlach naar hem hij is best knap.
Samen lopen we een stukje en we leren elkaar steeds beter kennen.
Als we bij de rand van het bos staan zegt hij dag en loopt weg.
Ik merk dat ik het jammer vind.