Chapter five

Lauren staarde nog steeds voor zich uit. Ik had liever dat ze zei wat ze dacht dan dat ik in deze ongemakkelijke stilte moest wachten. Na een paar minuten keek Lauren op en zei, ‘ik wist altijd al dat er iets anders aan jouw was. En ik ben dan wel geschokt, maar jij bent mijn BFF en die laten elkaar niet vallen door dit.’ Ik zuchtte opgelucht. Ik was nog wel bezorgd om Luna maar daar zorgde Rosalie wel voor. Gelukkig was Lauren niet kwaad weggelopen. Ik was opgelucht dat ik het hun eindelijk had verteld, want ik kon het niet langer verborgen voor ze houden. Ik schrok van de voetstappen buiten. ‘Wie zijn dat buiten?’vroeg ik aan Carlisle. ‘Maak je geen zorgen dat zijn Alice, Jasper, Emmet en Esme maar.’ Ze waren al naar een paar seconden bij ons. Ze wisten dat Lauren er was niet alleen door mij, maar ze konden haar al van kilometers afstand ruiken. Niet omdat ze stinkt of zo nee ze ruikt lekker door haar bloed. Lauren stond op en schudde iedereen zijn hand behalve die van Jasper. Die vond het dus nog steeds moeilijk om zich in te houden. Ik keek hun glimlachend aan ze waren blij om me weer te zien, want ik had ze al 50 jaar niet meer gezien. Carlisle en Esme voelde als echte ouders voor me. Het voelde weer vertrouwd toen ik hier was met de Cullen’s…