Chapter Twenty-Seven.

-Tom.
Ik zit naast Marley op haar bed.
Ik bestudeer haar kamer, het ziet er erg gezellig uit.
Ookal hebben we nog niks uitgepraat ik voel me zo fijn omdat ik weer bij haar ben.
'Het spijt me Tom' hoor ik haar zeggen met een trilling in haar stem.
Ik kijk haar aan, ze heeft tranen in haar ogen.
'Ik, ik wilde Jake alleen maar troosten en toen zoende hij mij en precies op dat moment kwam jij binnen, en ik ben je nog achterna gegaan maar je was al weg, het was echt niet mijn bedoeling om je pijn te doen, en ik wil je ook echt niet kwijt want ik hou van je Tom!' rateld ze in een adem.
'Rustig maar' zeg ik zacht en ik sla een arm op haar heen.
Ze glimlacht, 'Kan je het me vergeven Tom?' vraagt ze met smeekende oogjes.
'Ja, tuurlijk want ik hou ook ontzettend veel van jou' fluister ik met een glimlach.
'Ik heb nog nooit zo veel om een meisje gegeven als om jou, jij bent echt zo speciaal voor mij' zeg ik terwijl ik een kus op haar wang druk.

-Marley.
Ik glimlach, Tom is zo lief, 'Dus nu is het weer goed tussen ons?' vraag ik zacht.
Tom knikt trots en ik voel hoe hij mijn rug streelt.
Onze gezichten komen dichter bij elkaar en eindelijk voel ik zijn verrukkelijke lippen weer op de mijne.