Hoofdstuk 6

Hoofdstuk 6
‘Staart! Staart!’ Opgewonden sprong Rachel naast Staart op en neer. Ze werd wakker van een nare nachtmerrie en is toen maar gaan jagen. De zon kwam net op toen ze Staart wakker maakte. ‘Wat?’ Staart gaapte en draaide zich naar Rachel om met half-geopende ogen. ‘Hé! Je hebt mijn corvee overgenomen!’ ‘Ik moet je wat vertellen over mijn nachtmerrie!’ ‘Kan dat later? Ik wil nog even slapen!’ ‘Het kan echt niet wachten Staart, hier!’ Rachel gaf Staart een roodborstje en begon te praten. ‘Dus je had een droom, waarin je Schruk zag met heeeeel veel andere honden. Je volgde hem en zag Maanlicht dood liggen in het maanlicht.’ ‘Ja! Maar wat betekent het?’ ‘Ik zou het niet weten, maar ik zou het ook niet aan Maanlicht vertellen, want die wil niet meer met je praten als je dát vertelt.’ ‘Dus wat nu?’ Rachel begon ongeduldig te worden. ‘Ik zou het niet weten! Maar even over het eten...Jij hebt een VOGEL gevangen? Dat is mij nog nooit gelukt.’ ‘Vogels vliegen hoog, dus moet je hoog gaan om ze te vangen. Maar daar draait het niet om nu!’
Die dag was het lekker koel weer. Het regende en de zon bleef verscholen achter de wolken. ‘Zal ik je eens leren hoe je moet vechten? Je bent zo’n goede jager.’ Rachel fleurde helemaal op daardoor. Staart liep het hol uit en Rachel aarzelde in de opening. Daarna stapte ze het hol uit, achter Staart aan. Staart liep doorweekt naar de trainingskuil die, gelukkig, onder de bescherming van de bomen zat. Staart schudde zich uit en Rachel deed hetzelfde. Het zand bleef plakken aan Rachel’s doorweekte poten. Deze keer hoefde Staart maar één keer te zeggen: ‘Val me aan!’ Rachel stoof van opwinding naar Staart toe, maar Staart sloeg haar aan de kant. Rachel viel op haar zij en een klein straaltje bloed sijpelde langs Rachel’s neus. ‘Nu ben je een echt wild dier. Je eerste litteken.’ Rachel stond weer op, en weer rende ze naar Staart toe. Maar ze werd weer in een klap uitgeschakeld. ‘Vechten is een mentaal strijdveld. Doe alsof ik Schruk ben, of alsof ik de schurk ben die mij pijn wilt doen.’ Rachel focuste zich op Schruk, die Staart aanviel. Een klein straaltje zonlicht viel door de wolken heen. Haar bloed begon te koken, haar ogen vlamden en haar poten spanden zich aan. Niemand doet Staart zeer! Rachel vloog naar voren en beet in het oor van Staart. Daarna krabde ze over de neus van Staart en beukte haar omver. Snakkend naar adem stond Staart op. Het bloed sijpelde over haar neus en ze schudde haar plakkerige vacht uit, waarmee ze de rode spetters van hot naar her liet vliegen. Rachel’s woede verdween en ze likte vriendschappelijk Staart’s neus. ‘Sorry, Staart. Ik werd gewoon zoo boos!’ ‘Wacht even. In het Asiel, werd je toen ook boos?’ ‘Ehm….ja.’ ‘En in de trainingskuil?’ ‘Nee, maar wel veel opgewondenheid en vrolijkheid.’ Rachel keek Staart verwonderd aan; was Staart iets op het spoor? ‘Ik snap het al!’ Staart begon te rennen van opwinding.’Jouw emoties. Als ze té heftig worden, krijg je supersnelheid.’ ‘WAAAAAT?’ Rachel begreep er niets van. ‘Ik laat het je zien.’ Staart liep naar de rand van de kuil en riep: ‘Rachel, je had gelijk. Maanlicht is gestorven vannacht.’ De regen stopte en de zon brak door de wolken heen.Rachel voelde zich verdrietig, heeeel verdrietig.’Kom nu eens hier heen rennen? Wel op je allersnelst!’ Rachel voelde haar ogen vlammen en haar spieren spannen. Ze rende snikkend op Staart af. Staart zag alleen een blauwe lichtflits op haar afkomen. Rachel’s verdriet stopte toen Staart zei: ‘Grapje. Zie je nu wat voor superkrachten je hebt?’ ‘Je hebt gelijk! Bij heftige emoties verander ik in een vliegensvlug monster.’ Rachel begon te snikken. En rende weg.
‘Hee, Rachel!’ Staart liep het hol binnen. Het was inmiddels weer gestart met regenen en de zon ging onder. ‘Ik heb verse vis.’ Rachel zuchtte en draaide zich met haar rug naar Staart toe. ‘Laat me slapen.’ ‘O, oké. Mij best.’ Met hangende kop liep Staart het hol uit.
Aan de andere kant van het bos was het stil. Het hek tussen de monsterwereld en het bos stond onaangeroerd vast tussen ijzeren stangen. Er kwam een zwart gestalte, erg gespierd, aan. Hij beukte door het hek heen en uit het niets kwam er een zwerm met grote zwarte gestalten. Toen ze voorbij geraasd waren lag er in de plas voor het kapotte hek een halsband. Met allemaal kattentanden…